Μια στάση εδώ

Εδώ, στο κέντρο του κόσμου, αλλά και στη μέση του πουθενά, ότι κι αν κάνει ο άνθρωπος θα είναι ασήμαντο, αλλά είναι πολύ σημαντικό να το κάνει. Ένα τηλέφωνο σε ένα ξεχασμένο φίλο, ένα χάδι σε κάποιον που γνώρισε πριν λίγο, ένα φιλί στον άνθρωπό του, μια αγκαλιά σε κάποιον δικό του. Όλα αυτά μερικές φορές μας μοιάζουν τόσο ανούσια, αλλά για κάποιους εκεί έξω, αυτό είναι η αναπνοή τους! Δίπλα μας υπάρχουν άνθρωποι που γλυκαίνουν τη ζωή τους παίρνοντας φάρμακα, που πηδάνε από μπαλκόνια, ή στην καλύτερη, που κλαίνε τα βράδια σαν παιδιά γιατί δεν έχουν ένα φίλο να ανταλλάξουν μια κουβέντα…

Όπως λέει και το φαινόμενο της πεταλούδας, αν μια πεταλούδα κουνήσει τα φτερά της στον Αμαζόνιο, μπορεί να προκαλέσει βροχή στην Κίνα. Μια απειροελάχιστη κίνηση, σε βάθος χρόνου, ή επί τόπου, μπορεί να προκαλέσει τεράστιες αλλαγές! Αλλαγές που ούτε κι εμείς οι ίδιοι δεν πιστεύουμε πως μπορούμε να πραγματοποιήσουμε. Ξεχάσαμε να αγαπάμε τα απλά, τα ασήμαντα…

Συνεπώς, χρειάζεται να πατήσουμε φρένο σε ότι μας βασανίζει και να κάνουμε μια στάση στη διαβατάρικη ζωή μας. Να σταματήσουμε και να κοιτάξουμε τη φύση, τη θέα. Ύστερα να κοιταχτούμε στα μάτια· και να απολαύσουμε το άγγιγμα. Να ξανά συστηθούμε. Να ξανά ανταλλάξουμε τηλέφωνα, όπως τότε… Τι σου αρέσει; Τι δεν σου αρέσει; Ξανά από την αρχή, τα πάντα! Να ξεγελάσουμε λίγο τον χρόνο. Να μαζέψουμε κάπως έτσι της ζωής μας τα χαλάσματα, και να γυρίσουμε σελίδα στο βιβλίο.

_

Για το παραπάνω κείμενο με έμπνευσε ο Γκάντι, ο Χρόνης Μίσσιος, ο Μητροπάνος και το wiki…