Υπάρχει διαφορά στο να γράφουμε το πρωί ή το βράδυ; Αλλάζει η ψυχοσύνθεσή μας με το πόσο φως έχει έξω ο ουρανός;
ΠΡΩΙ
«Πάντα γράφω το πρωί. Το μυαλό, τότε, είναι πιο διαυγές και οι καλύτερες σκέψεις έρχονται μόλις σηκωθώ από το κρεβάτι ή μετά από έναν ευχάριστο περίπατο.» Tolstoy
Δεν μπορώ παρά να μην συμφωνήσω με τον Tolstoy, το πρωί το μυαλό έχει μια πιο διαυγή ματιά, μπορούμε να καταγράψουμε πιο εύκολα και με μεγαλύτερη ακρίβεια τη σκέψη μας και ίσως τότε να επικρατεί περισσότερο η λογική πάνω στα γραπτά μας. Η επιστήμη πάντως λέει, πως η ιδανική ώρα για γράψιμο, είναι νωρίς το πρωί, ύστερα από έναν περίπατο.
Ακόμα, αν θέλουμε να εμβαθύνουμε λίγο περισσότερο στο θέμα, θα πούμε πως το πρωί ξεκινάει ο κόσμος, αρχίζει μία καινούργια μέρα, είναι ακόμα μία ευκαιρία να αποδείξουμε πως αξίζουμε. Έτσι, τα γραπτά μας έχουν μεγαλύτερη αισιοδοξία, μεγαλύτερη ελπίδα, και είναι ίσως πιο χαρούμενα. Τότε, όλες οι αισθήσεις μας είναι πιο ενεργές και ζητάμε από τον εαυτό μας να καταφέρει αυτό που δεν κατάφερε χτες. Να προχωρήσει ακόμα ένα βήμα, είτε στο άρθρο που μας απασχολεί, είτε στο να βρούμε την κατάλληλη πλοκή, είτε να διαμορφώσει κατάλληλα τους χαρακτήρες.
ΒΡΑΔΥ
«Τη νύχτα, όταν ο κόσμος έχει γυρίσει πίσω στις σπηλιές του και οι ονειροπόλοι έχουν μείνει μόνοι τους, ξεδιπλώνονται εμπνεύσεις και δυνατότητες που θα ήταν αδύνατες σε οποιαδήποτε άλλη, λιγότερο ήσυχη ώρα.» HP Lovecraft
Όσον αναφορά το βράδυ, η γραφή μας μεταλλάσσεται σε πιο εσωτερική, σε πιο προσωπική, διεισδύουμε καλύτερα στα μύχια της ψυχής μας, έτσι, καταγράφουμε με μεγαλύτερη ακρίβεια αυτό που νιώθουμε, εν αντιθέσει, με το πρωί, που όπως είπαμε, καταγράφουμε καλύτερα αυτό που σκεφτόμαστε. Ίσως, το βράδυ να γινόμαστε και περισσότεροι κυνικοί, πιο ερωτικοί, πιο γενναίοι. Εξάλλου, όπως είπε και ο Lovecraft τότε οι μνήμες έρχονται και κάνουν παρέλαση μπροστά στα μάτια μας.
Το βράδυ συνεχίζουμε αυτό που αφήσαμε το πρωί· μετρώντας λάθη που κάναμε την ημέρα, και ίσως να γινόμαστε καλύτεροι. Καλύτεροι ως άνθρωποι, παρά ως γραφιάδες. Το βράδυ περισσότερο ονειροπολούμε, παρά γράφουμε. Ή για να το πούμε καλύτερα ονειροπολούμε γράφοντας. Η κούραση της ημέρας αποδομεί τη λογική, αυτό από μόνο του μας φέρνει πιο κοντά στην πλάνη και στην παράνοια. Γράφουμε χωρίς να σκεφτόμαστε το αύριο, γιατί πολύ απλά μπορεί να έχει πάει τόσο αργά, που να έχει έρθει ήδη το αύριο. Το βράδυ γράφουμε για το τώρα.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Τελικά όμως τι είναι καλύτερο; Σίγουρα δεν υπάρχει καλύτερο ή χειρότερο. Αφού γράφουμε όλα πάνε καλά (ή μάλλον). Αν βέβαια πρέπει να απαντήσω σε αυτήν την κλειστή τύπου ερώτηση, θα έλεγα, πως ανάλογα με το τι θέλουμε να γράψουμε. Αν για παράδειγμα θέλουμε να γράψουμε ένα άρθρο ή ένα διήγημα καλυτέρα να επιλέξουμε πρωινή ώρα. Αν όμως θέλουμε να γράψουμε ένα ποίημα ή έναν στίχο καλύτερα να διαλέξουμε τη νύχτα. Αν πάλι θέλουμε να γράψουμε ένα βιβλίο καλύτερα να διαλέξουμε όλες τις ώρες της ημέρας, έτσι ώστε να έχουμε όλες τις εκφάνσεις και τις εκφράσεις της γραφής. Παρ΄ όλα αυτά, όλα καταργούνται με το πως εμείς λειτουργούμε καλύτερα.
Εσείς, αλήθεια, τι προτιμάτε;
