Βαγγέλης Γερμανός: «Η πορεία μου στη μουσική είναι ένα ταξίδι αναψυχής»

Όταν στέλνω σε έναν μεγάλο καλλιτέχνη είμαι προκατειλημμένος, μιας και τις περισσότερες φορές η απάντηση είναι είτε αρνητική, είτε δεν μου απαντάνε καθόλου. Με τον Βαγγέλη όχι μόνο ήταν διαφορετικά, αλλά μου “έκλεισε και το μάτι στις ερωτήσεις”, από ότι μου είπε, του άρεσαν! Ξαναδιαβάζοντας τις ερωτήσεις έβαλα από πίσω να παίζει το «Γράμμα», η αλήθεια είναι πως σε κερδίζουν η μουσική και η στίχοι και επικεντρώνεσαι στο τραγούδι, αλλά διαβάζοντας ύστερα και τη συνέντευξη κατάλαβα πως για να δημιουργηθεί ένα πολύ καλό αποτέλεσμα χρειάζεται χαρακτήρας, αγάπη, προσωπικότητα, απλότητα, μεράκι, βιώματα και να τα έχεις καλά με τον εαυτό σου. Απολαύστε τον Βαγγέλη.

Μπορείς να μου περιγράψεις με μία πρόταση την μέχρι τώρα πορεία σου στη μουσική;
Η πορεία μου στη μουσική είναι ένα ταξίδι αναψυχής. Κάθε τραγούδι είναι μια ζωντανή περιπέτεια. Ξορκίζω συνεχώς τα πάθη μου σκαρώνοντας μελωδίες και στιχάκια. Το σύνολο των τραγουδιών μου είναι το προσωπικό μου ημερολόγιο, ως εδώ.

Τα “μπαράκια”, ο πρώτος σου δίσκος, έχει κυκλοφορήσει τριάντα οχτώ χρόνια πριν, παρ’ όλα αυτά, είναι ένας τόσο σύγχρονος δίσκος σε όλα τα επίπεδά του που είναι αντικείμενο μελέτης για νέους τραγουδοποιούς, ποιο είναι το μυστικό της “συνταγής”;
Το μυστικό είναι ότι δεν υπάρχει μυστικό. Τα “Μπαράκια” έχουν απλότητα στην έκφραση, αμεσότητα στην εικόνα και βάθος στην σκέψη. Ως εκ τούτου, είναι παραδείγματα διαχρονικότητας.

Όσον αφορά τους νέους που καταπιάνονται με τη μουσική, ποιες συμβουλές θα τους έδινες;
Δεν δίνω συμβουλές, προτάσεις κάνω. Θα τους πρότεινα ν’ ασχοληθούν με φαντασία και ειλικρίνεια τόσο με την μορφή όσο και με την ουσία του θέματος. Το τραγούδι δεν είναι μονάχα επικοινωνία και αυτοέκφραση. Δεν μας υπηρετεί. Το υπηρετούμε. Είναι αξία άλλης τάξης, πάνω από μας.

Social media και μουσική, internet και δίσκοι, πώς (απο)συνδέονται όλα αυτά;
Η τεχνολογία δεν έχει καμμιά σχέση με την τέχνη.

Περνάει και η μουσική μια κρίση;
Η μουσική δεν περνάει κρίση, είναι αντίβαρο της όποιας κρίσης. Υπάρχει ποιοτική διαφορά, από τραγούδι σε τραγούδι. Εναπόκειται στον ακροατή να βρει αυτή τη διαφορά.

Αισθάνεσαι νοσταλγία για τις εποχές που περάσανε, ή αγναντεύεις με αισιοδοξία το μέλλον;
Η νοσταλγία είναι παθητική στάση. Δε νοσταλγώ τίποτα. Το μέλλον δεν υπάρχει. Προτιμώ να ζω εδώ και τώρα.

Θεωρείς πως υπάρχει μια γενική κατρακύλα σε όλους τους τομείς της Ελλάδας;
Όχι. Υπάρχουν εξάρσεις, υπάρχουν βυθίσεις, υπάρχουν στάσιμα νερά. Σε γενικές γραμμές, βρίσκω την κοινωνία μας ανεκτικότερη, πιο πολιτισμένη και υποψιασμένη από παλιότερα. Αργά αλλά σταθερά, τα πράγματα βελτιώνονται. Μέγα θέμα βέβαια παραμένει ο εγωισμός μας, αυτό είναι το βασικό μας πρόβλημα.

Μήπως η κοινωνία μας έχει φθείρει τόσο πολύ που έχουμε χάσει την προσωπικότητά μας και τον χαρακτήρα μας; Μήπως αυτό είναι το πρόβλημα;
Σε ότι αφορά την προσωπικότητα, δηλαδή την συμπεριφορά μας, υπάρχει το θέμα που έθιξα παραπάνω, ο εγωισμός δηλαδή. Για τον χαρακτήρα μας τώρα, ζούμε σε μια φωτεινή χώρα. Μοιραία, έχουμε φωτεινό, ζεστό, αγαπησιάρικο χαρακτήρα.

Ποια συναισθήματα νιώθεις όταν βλέπεις τους ανθρώπους να χορεύουν πάνω στα τραπέζια με τα κομμάτια σου;
Μ’ αρέσει να βλέπω τους ακροατές μου να χορεύουν με τα τραγούδια μου, πάνω ή κάτω απ’ τα τραπέζια. Η όποια αντίδραση έχει άμεση σχέση με το ποιόν του ακροατή. Χορεύω θα πει αντιδρώ συνολικά, με όλο μου το σώμα.

Η σχέση και η επαφή σου με το κοινό αλλάζει χρόνο με το χρόνο;
Μου φαίνεται πως, με τον καιρό, αγαπάω το κοινό μου όλο και περισσότερο. Πιο παλιά, φοβόμουν τις αντιδράσεις του. Τώρα πια όχι.

Τι ακούς αυτόν τον καιρό; Υπάρχει κάτι που να θες να μας συστήσεις;
Άκουγα κι ακούω ρεμπέτικα, πολύ. Συστήνω Νταλκά, Βαμβακάρη…

Τι εύχεσαι;
Εύχομαι τα καλύτερα! Λιγότερο εγωισμό, περισσότερη ανθρωπιά. Λιγότερη τεχνολογία, περισσότερη επαφή. Καθόλου πόλεμο, καθόλου πόνο για όλους τους ανθρώπους, απανταχού της γης.

Έχεις στέκια στην Αθήνα; Πού σου αρέσει να βγαίνεις;
Είμαι άνθρωπος της θάλασσας. Μ’ αρέσουν τα θαλασσινά μπαράκια, τα ψαράκια και το καλό κρασί. Βολτάρω συχνά στην παραλία της Νέας Μάκρης και του Μαραθώνα.

Υπάρχει περίπτωση να σε δούμε ξανά στον κινηματογράφο; Σχέδια για το μέλλον;
Είμαι ανοιχτός σε ενδιαφέρουσες προτάσεις, κινηματογραφικού ή τηλεοπτικού τύπου. Όσο για συναυλίες, δεν έχω σταματήσει να παίζω, μόνος ή με παρέα. Το πάλκο με κρατάει ζωντανό.

_

Η πρώτη δημοσίευση έγινε στο site “Η Πόλη Ζει”