Πριν μερικά χρόνια δούλευα σε μια εταιρία που στηριζόταν αποκλειστικά και μόνο στις πωλήσεις. Αν τους ρωτούσες δηλαδή τι άνθρωπος είναι ο Γιώργος, πρώτα θα σκεφτόντουσαν τις πωλήσεις που έχω κάνει το τελευταίο τρίμηνο –άρα θα ήσουν για αυτούς ένας αριθμός– και μετά θα σκεφτόντουσαν όλα τα άλλα.
Μια φορά λοιπόν ο προϊστάμενος ανακοίνωσε πως αν μέσα στην ημέρα πουλάγαμε το τάδε προϊόν θα μας άφηνε να φύγουμε μία ώρα νωρίτερα. Προφανώς, δεν τους ένοιαζε να σε αποδεσμεύσουν μία ώρα αρχύτερα –ίσα ίσα που αν μπορούσαν θα σε κράταγαν και μία ώρα παραπάνω–, αλλά να πουλήσουμε αυτό που ζητάνε. Η εταιρία όμως είδε πως αυτό το κίνητρο καρποφόρησε και το συνέχισε για μια ολόκληρη εβδομάδα. Εύκολα ή δύσκολα εγώ τα κατάφερα να πουλήσω αυτό το προϊόν κάθε μέρα, κι έτσι, με άφηναν να φεύγω μία ώρα πιο νωρίς. Αντί λοιπόν να φεύγω στις τρεις, έφευγα στις δύο.
Είχα λοιπόν μια κερδισμένη ώρα να κάνω ότι πραγματικά θέλω! Ένιωθα το κορμί μου ελεύθερο να με παρακινεί για βόλτα, για ανεμελιά, για χαζολόγημα στους δρόμους της εκεί περιοχής, ένιωθα πως ο κόσμος μου αλλάζει! Ουσιαστικά, αν το δούμε λίγο πιο επισταμένα, δεν γινόταν κάτι πολύ τραγικό, αντί να δουλεύω οχτώ ώρες, δούλευα επτά… Όμως, δεν είναι έτσι, αυτή η παραπάνω ώρα, είναι σαν κάποιος να σου δίνει μία νέα ζωή να παίξεις, όπως στα video games· είναι μία ώρα που από το πρώτο μέχρι και το τελευταίο λεπτό μπορείς να κάνεις ό,τι γουστάρεις!
Κάπως έτσι συνειδητοποίησα πως οι ζωές μας είναι απλά κονσερβοποιημένες, πως κινούμαστε και φερόμαστε βάση προγράμματος, και ακόμα, έστω και αν γνωρίζεις πως είναι γαμάτο να ζεις την κάθε στιγμή, το ξεχνάς και το μυαλό σου τρέχει σε τελείως άσχετα –και ανούσια μερικές φορές– πράγματα. Βέβαια, ακόμα και όταν δεν έχουμε τέτοιες κερδισμένες ώρες, όπως είχα εγώ, μπορούμε να τις δημιουργήσουμε εμείς οι ίδιοι. Για παράδειγμα να κάτσουμε μία ώρα μετά τη δουλειά και να ασχοληθούμε μόνο για τον εαυτό μας. Να κοιμηθούμε βρε αδελφέ μία ώρα λιγότερη, έτσι θα βρούμε εξήντα λεπτά για εμάς. Ο Ελύτης είχε πει: «Την άνοιξη αν δεν την βρεις τη φτιάχνεις», εγώ λέω: «Τον χρόνο αν δεν τον έχεις τον δημιουργείς».
_
Η πρώτη δημοσίευση έγινε στο site “Η Πόλη Ζει”
