Τη λένε Στέργια από το Στεργιωτή και άλλοτε είναι πολύ καλά άλλοτε ούτε λίγο. Άμα την πεις γαλλικού, μέσα θα πέσεις. Αλτσχάιμερ Trance, Αρνητικό 13, Πλαστική Άνοιξη και Φαμιλιάλ είναι μερικά από τα βιβλία της που κυκλοφορούν στα μπουκστόρια. Τώρα αν είσαι κάτω από δέκα, μπορείς να διαβάσεις την Κόκκινη Πινέζα, το Μπλε Τριαντάφυλλο και την Ερωτευμένη μπόσα νόβα. Κι αυτά δικά της είναι. Ναι, γράφει ποίηση, διηγήματα και παιδικιά. Αγαπάει τις μικρές προτάσεις, τον Παπάζογλου, το πράσινο ηλεκτρίκ, τα 90’s, τα τατουάζ, την αεροπλανική απογείωση, τη βότκα στυμένο λεμόνι, τον Σαχτούρη, τους τελευταίους ορόφους των πολυκατοικιών και τα χρυσόψαρα. Φοβάται τα μυθιστορήματα τους ενός κιλού, τους λευκούς τοίχους, τα 80’s, το μεσοδιάστημα, τα πολλά τα goji berries, τα δέντρα τη νύχτα, τη Δημουλίδου τη νύχτα, τους λογιστές, την άνοιξη, τα ζωντανά τρουμφάκια, τη μνήμη και τα κανίς. Όταν μεγαλώσει, θα γίνει τραμπάλα. Από αυτές που ισορροπούν.
#1: Δως μου ένα URL που σε χαρακτηρίζει.
stergia.yolasite.com
#2: Αν μπορούσες να αγοράσεις ένα hashtag και να το χρησιμοποιείς μόνο εσύ, ποιο θα ήταν αυτό;
Δεν έχω τέτοιες βλέψεις αποκλειστικότητας και ο καταναλωτισμός μου περιορίζεται σε πιο αντικοινωνικά πεδία #missword
#3: Αν αύριο έκλεινε το facebook τι θα έκανες;
Πάρτι απεξάρτησης λόγω ανωτέρας βίας. Λίγη παραπάνω αυτοπειθαρχεία να είχα, θα έκλεινα το λογαριασμό μου και τέλος αλλά βλέπεις συντηρώ στο μυαλό μου την πεποίθηση ότι κρατάω το φέις σαν ζωντανό ημερολόγιο συγγραφικών δραστηριοτήτων και μόνο.
#4: Πιστεύεις στον έρωτα με το πρώτο add;
Το πρώτο add είναι ένα κλείσιμο ματιού, μια αναπάντεχη εισαγωγή στον κόσμο του άλλου. Μέσα από ένα προφίλ, αποσπάς τόσες πληροφορίες όσες σε πέντε ραντεβού. Όλα πιο επιθετικά, πιο γρήγορα, πιο out in the open. Αλήθειες και ψέματα. Μου έχει τύχει και μένα από το πρώτο add που λες να πω «ουπς, κάτι θα γίνει εδώ, κάτι μεγάλο» και να έχω μαζί και όλα τα ταραχώδη συμπτώματα ενός πιο ρεαλιστικού coup de foudre. Θα προτιμήσω όμως τις συνεργασίες με το πρώτο add και σίγουρα τις φιλίες που καταλήγουν νομοτελειακά σε κάτι δημιουργικό.
#5: Ποια είναι η μονάδα μέτρησης των social δικτύων;
Η ανάγκη.
#6: Γιατί δίνουμε περισσότερα like, παρά αγκαλιές;
Μη τα βάζουμε σε ζυγαριά. Άλλες οι social media συνθήκες και άλλες αυτές της απτής πραγματικότητας. Είναι αφέλεια να καταδικάζουμε τους tech χρήστες σε αδιέξοδα αυτιστική δραστηριότητα και να αντιμετωπίζουμε τους μη χρήστες σαν υπερκοινωνικά και εκφραστικά πλάσματα. Αν μιλάς τώρα για την περίπτωση που τρελαίνουμε τον άλλον στα like και όταν τον δούμε από κοντά δεν του μιλάμε καν από τη ντροπή μας, εκεί ok φαίνεται η έλλειψη θάρρους μας όμως δεν έγινε και τίποτα. Όταν αλλάζει το μέσο, αλλάζει και η συμπεριφορά. Αρκετές φορές σε παρουσιάσεις βιβλίων μου πχ, έρχονται φίλοι από το φέις που τυχαίνει να μην αναγνωρίσω μέσα στον όλο αποσυντονισμό της διαδικασίας, δεν μου μιλάνε και μετά επιστρέφοντας στο σπίτι μού στέλνουν στο inbox. Είναι κάπως χαζό αλλά το έχω κάνει κι εγώ. Όσο για τις αγκαλιές, νομίζω ότι πρέπει να συνατογραφούνται. Έτσι που κάθεται ο καθένας στη γωνία του, μόνο με εντολή γιατρού θα ξεκολλήσουμε. Γαμώτο, πότε θα σταματήσουμε να θέλουμε να μας λένε τι να κάνουμε;
#7: Πόσο ζηλεύεις τη virtual ευτυχία των άλλων;
Όταν η ευτυχία είναι μόνο virtual, λυπάμαι και σχεδόν νιώθω την απόγνωση και τη μοναξιά που αποπνέουν τα βεβιασμένα στιγμιότυπα χαράς. Όταν είναι ευτυχία ευτυχία, μόνο να χαρώ και να συγχαρώ μπορώ.
#8: Τα status σου έχουν συγκεκριμένο αποδέκτη ή εκφράζεις αβίαστα κάποια άποψη;
Δεν είναι όλα και τόσο αβίαστα. Έχω επίγνωση του μέσου, ξέρω τι ενοχλεί εμένα την ίδια να διαβάζω και σίγουρα δεν θέλω να φορτώνω το timeline με ακόμα περισσότερη τζανκίλα. Δεν φαντάζομαι ποτέ ποιος μπορεί να τα διαβάσει ή να τα σχολιάσει. Άμα το ήξερα από πριν, η όποια διάδραση θα ήταν βαρετή. Γράφω κυρίως για τις μικρές απαρατήρητες λεπτομέρειες της δικής μου καθημερινότητας που εικάζω ότι μπορεί να είναι και σκέψεις άλλων. Μια φράση για να δείξεις κάπως το “you are not alone” του πράγματος.
#9: Αν είχες την δυνατότητα να γράψεις ένα μόνο αλγόριθμο, τι από τα δύο θα διάλεγες. Να αποτινάξεις όλη τη μελαγχολία των ανθρώπων που έχει δημιουργηθεί από τα social networks, ή να ερωτευτείς παράφορα;
Μιλάς για αλγόριθμους σ’ έναν άνθρωπο που εμμονή του είναι η λέξη. Ας πούμε ότι διώχνοντας τη μελαγχολία ανοίγει ο δρόμος και του παράφορου έρωτα.
#10: Έτος 2025, πως φαντάζεσαι τα social media;
Ότι μου πήρε ένα πεντάλεπτο να συνειδητοποιήσω ότι το 2025 δεν είναι ημερομηνία σε κάποιο έπος επιστημονικής φαντασίας αλλά αυτό που θα δείχνουν τα ημερολόγια σε δέκα χρόνια, τι σου λέει; Δέκα χρόνια στην πορεία της τεχνολογικής εξέλιξης, είναι πάρα μα πάρα πολλά. Τόσα που μπορεί ο όρος social media να είναι vintage και εμείς εν μέσω μιας πολύ πιο συναρπαστικής επανάστασης.
_
Φωτογραφία: Γιώργος Ιατρίδης
Η πρώτη δημοσίευση έγινε στο ΓΚΡΕΚΑ
