Ο Θοδωρής Γεωργακόπουλος είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας. Γράφει κυρίως σε εφημερίδες και στο ίντερνετ. Το τελευταίο το βιβλίο λέγεται “Πράγματα Που Σκέφτομαι Στο Ντους”, και είναι δωρεάν. Το προηγούμενο βιβλίο του ήταν ο “Φεβρουάριος”. Τα γραφτά του συγκεντρωμένα μπορείτε να τα βρείτε στο georgakopoulos.org. Κάθε εβδομάδα στέλνει ένα newsletter, και έχει κι ένα καινούριο podcast. Έχει συνδημιουργήσει και σε μια λέσχη ανάγνωσης που λέγεται Bookworm. Τίποτε από όλα αυτά δεν είναι η κύρια απασχόλησή του, η οποία είναι καινούρια, φιλόδοξη, και ακόμα μυστικιά. Ελεύθερο χρόνο δεν έχει, έχει καταφέρει να ασχολείται συνέχεια μόνο με πράγματα που θα έκανε αν είχε ελεύθερο χρόνο.
Αν σας ήξερε, πιθανότατα θα σας συμπαθούσε.
#1: Δώσ’ μου ένα URL που σε χαρακτηρίζει.
Ε, το georgakopoulos.org.
#2: Αν μπορούσες να αγοράσεις ένα hashtag και να το χρησιμοποιείς μόνο εσύ, ποιο θα ήταν αυτό;
Να αγοράσω hashtag; Ποιος αγοράζει hashtags; Πού πωλούνται hashtags; Και τι να το κάνω; Δε μου μοιάζει και πολύ συμφέρουσα επένδυση. Επίσης, αν “το χρησιμοποιώ μόνο εγώ”, χάνεται κάπως το νόημα της ύπαρξης ενός hashtag, σωστά;
#3: Αν αύριο έκλεινε το facebook τι θα έκανες;
Λογαριασμό Facebook απέκτησα μόλις το 2011. Δεν με ενδιαφέρει να “επικοινωνώ με τους φίλους μου” ή ό,τι άλλο κάνουν οι χρήστες του Facebook, γι’ αυτό και το προφίλ μου είναι εντελώς παρατημένο. Άνοιξα επειδή είχανε βγει τότε τα Facebook pages, και ήθελα να φτιάξω ένα για να δείχνω τα γραφτά μου στον κόσμο, και ήταν υποχρεωτικό να έχεις λογαριασμό για να φτιάξεις. Αν αύριο το Facebook έκλεινε, θα περίμενα να δω πού θα πάει όλος αυτός ο κόσμος, και θα πήγαινα κι εγώ εκεί. Εύχομαι να πήγαιναν στο Google+, που είναι πολύ πιο καλοσχεδιασμένο και βολικό από το Facebook.
#4: Πιστεύεις στον έρωτα με το πρώτο add;
Τι εννοείτε; Αυτό που συναντιούνται και τα φτιάχνουνε στα ίντερνετς; Το εγκρίνω. Γενικά όποιος τρόπος διευκολύνει τους ανθρώπους να βρίσκονται και να ακουμπιούνται, είναι καλός. Η επιφύλαξή μου έχει να κάνει με το βασικό συστατικό των social media, τους ανθρώπους. Πολύ όμορφες γυναίκες μου έχουν δείξει τα μηνύματα που τους στέλνουν στο Facebook άγνωστοι, και ομολογώ ότι σοκαρίστηκα από το επίπεδο του λόγου και από το μέγεθος της πείνας. Είναι μιας μορφής επίθεση, είναι βία. Και είναι μαζικό φαινόμενο, πολύ πιο εκτεταμένο από ό,τι φανταζόμουν. Τρόμαξα.
#5: Ποια είναι η μονάδα μέτρησης των social δικτύων;
Με μπερδεύετε. Είναι σα να ρωτάει κανείς “ποια είναι η μονάδα μέτρησης του τηλεφώνου”.
#6: Γιατί δίνουμε περισσότερα like, παρά αγκαλιές;
Να μιλάτε για τον εαυτό σας, εγώ δεν πατάω like σε σχεδόν τίποτε.
#7: Πόσο ζηλεύεις τη virtual ευτυχία των άλλων;
Οι ερωτήσεις σας είναι σαν το Snapchat, νομίζω ότι καταλαβαίνω τι σημαίνουν, αλλά έχω και την αφόρητη υποψία ότι κάνω λάθος. Τι είναι virtual ευτυχία; Τα χαμογελαστά selfies; Οι φωτογραφίες από διακοπές στο Instagram; Αν ναι, να με συμπαθάτε, αλλά όποιος νιώθει το ισχυρότατο και σοβαρό συναίσθημα της ζήλιας για τέτοια πράγματα, πιθανότατα έχει πολύ σημαντικά προβλήματα απομέσα του.
#8: Τα status σου έχουν συγκεκριμένο αποδέκτη ή εκφράζεις αβίαστα κάποια άποψη;
Όλα μου τα posts στο ίντερνετ απευθύνονται στους ανθρώπους που ενδιαφέρονται για τα ίδια πράγματα που ενδιαφέρουν και εμένα, όποιοι κι αν είναι αυτοί. Αυτή είναι και η μόνη μορφή επικοινωνίας που με ενδιαφέρει, και η μόνη από την οποία αντλώ ευχαρίστηση.
#9: Αν είχες τη δυνατότητα να γράψεις έναν μόνο αλγόριθμο, τι από τα δύο θα διάλεγες: να αποτινάξεις όλη τη μελαγχολία των ανθρώπων που έχει δημιουργηθεί από τα social networks ή να ερωτευτείς παράφορα;
Η μόνη μελαγχολία που αναγνωρίζω ότι δημιουργείται από τα social networks είναι η οδυνηρή συνειδητοποίηση (χάρη στην τεκμηρίωση από αδιάψευστα, απειράριθμα data) ότι οι άνθρωποι είναι απαίσιοι. Αλλά δε φταίνε τα social networks γι’ αυτό. Οι άνθρωποι φταίνε. Επίσης, αν καταλαβαίνω την ερώτηση, η μία επιλογή έχει να κάνει με τη μερική ανακούφιση πολλών ανθρώπων από ένα είδος μελαγχολίας, και η άλλη με την έντονη προσωπική ευτυχία. Αν δηλαδή θα επέλεγα να κάνω τον εαυτό μου πάρα πολύ ευτυχισμένο, ή μερικούς ξένους λίγο λιγότερο δυστυχισμένους από ό,τι είναι τώρα. Ε, εσείς τι λέτε.
#10: Έτος 2025, πως φαντάζεσαι τα social media;
Πολύ διαφορετικά από ό,τι σήμερα, φανταστείτε ότι το 2005 πρακτικά δεν υπήρχε κανένα από όσα χρησιμοποιούμε τώρα. Νομίζω ότι σιγά σιγά ο κόσμος θα εγκαταλείπει το αόριστο και αφηρημένο lifecasting για τον ίδιο λόγο που εγκατέλειψε στην προηγούμενη φάση το blogging: Είναι χρονοβόρο, χρειάζεται επιμέλεια και κόπο. Ήδη οι υπηρεσίες messaging μεγαλώνουν πολύ πιο ραγδαία από ό,τι τα παραδοσιακά social media. Οπότε μάλλον οι υπηρεσίες που χρησιμοποιούμε το 2025 θα είναι πιο άμεσες και προσωπικές. Πολύ σημαντικό παράγοντα, ωστόσο, που θα επηρεάσει τη μορφή τους, θα είναι και το hardware. Η αποτυχία του Google Glass και η μέχρι τώρα ανεπάρκεια των wearables δεν σημαίνουν ότι η τεχνολογία δεν θα συνεχίσει να γίνεται όλο και μικρότερη και να έρχεται όλο και πιο κοντά στο δέρμα και το μυαλό των ανθρώπινων όντων. Έτσι που λέτε. Με άλλα λόγια, θα έχουμε social media, αλλά θα είναι σα να μην έχουμε.
_
Social media links:
http://www.georgakopoulos.org/
https://twitter.com/tgeorgakopoulos
https://www.facebook.com/thodorisgeorgakopoulos
http://instagram.com/tgeorgakopoulos
Η πρώτη δημοσίευση έγινε στο ΓΚΡΕΚΑ
