Ι
Σήμερα στο λεωφορείο γνώρισα ένα γεράκο που του έγνεψα να καθίσει δίπλα μου, μιας και στην αρχή δίστασε λόγω των νέων μέτρων. Ύστερα, άρχισε να μου αφηγείται ιστορίες για τη θάλασσα (μιας και ήταν καπετάνιος), για την κούκλα γυναίκα του που του την “πήρε” το ζάχαρο και για την σημερινή καψούρα του, μία κυρία που είναι ραδιοφωνική παραγωγός και που η φωνή της είναι σαν μετάξι. Εγώ τον άκουγα ευλαβικά καθ΄ όλη τη διάρκεια της διαδρομής μας, χωρίς να τον ρωτάω πολλά. Φεύγοντας μου είπε πως σήμερα απέκτησε έναν νέο φίλο (και εννοούσε εμένα). Ήταν το καλύτερο friend request που μου έχουν κάνει. Έστω κι αν δεν αποτυπώθηκε σε κανένα κοινωνικό δίκτυο. Είναι από εκείνα τα αιτήματα που η καρδιά τα δέχεται αυτόματα.
ΙΙ
Έχασα ένα λεωφορείο επειδή κοίταζα πότε θα έρθει μέσα από την εφαρμογή κι όχι από τον δρόμο. Κάπως έτσι συμβαίνει και στη ζωή μας, αφήνουμε να μας προσπερνάνε καταστάσεις και εμείς χαζεύουμε την οθόνη.
_
Αν θες να βρεις και άλλες τέτοιες ιστορίες, μπορείς από εδώ: @eikonikapragmatikoi
Cover: Matt Bannister
