
Social life #1, Δημήτρης Αθηνάκης
Νομίζω ότι είναι θα ήταν το http://thequietus.com. Αν δεν ήταν αυτό, θα ήταν το site του Pitchfork ή του Slate. Ή το blog του ταξιδιάρη Adam, που πολύ τον ζηλεύω.
Νομίζω ότι είναι θα ήταν το http://thequietus.com. Αν δεν ήταν αυτό, θα ήταν το site του Pitchfork ή του Slate. Ή το blog του ταξιδιάρη Adam, που πολύ τον ζηλεύω.
Όταν στέλνω σε έναν μεγάλο καλλιτέχνη είμαι προκατειλημμένος, μιας και τις περισσότερες φορές η απάντηση είναι είτε αρνητική, είτε δεν μου απαντάνε καθόλου. Με τον…
1. Παύλος Παυλίδης – Το τέλος του κόσμου Στίχοι: Παύλος Παυλίδης Τέλειωσαν οι νύχτες που περίμενα μπρος στην οθόνη μου να ανακοινώσουν ότι ήρθε πια…
Δεν θα σταματούσα πουθενά, θα ζητούσα να μου βάλουν ρόδες και θα τον κοιτούσα κινούμενος, ή καλύτερα, φτερά και θα τον κοιτούσα ιπτάμενος.
Όσο και να μην συμπαθείς τη στιχοπλοκή, τη φιλοσοφία, τη μουσική αυτών των τραγουδιών, σίγουρα έχει υπάρξει έστω και μία φορά που να έχεις σιγοψιθυρίσει κάποιο στιχάκι από τα παρακάτω τραγούδια.
Με αφορμή λοιπόν το νέο δίσκο που κυκλοφόρησε ο Βαγγέλης Χατζηγιάννης πριν λίγες μέρες είπαμε μερικά πραγματάκια.
Αν δεν ξέρεις τον Αναστάσιο Ράμμο, καλό είναι να τον μάθεις γρήγορα. «Ναι, αλλά δεν εγώ ακούω ποπ ή λαϊκοποπ ή σκυλάδικα», θα πει κάποιος. Όμως, όσες περισσότερες ταμπέλες βάζουμε, τόσους περισσότερους φραγμούς έχουμε στη μουσική και τόσο δεν απολαμβάνουμε τη μουσική.
Η Αθηνά Κοντοδήμα κατάγεται απο την Ήπειρο αλλά γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Είναι τραγουδίστρια, έχει κυκλοφορήσει ένα single με τον Παντελή Κυραμαργιό σε μουσική δική του και στίχους του Σταύρου Σταύρου με τίτλο “κάτι για σένα” και το καλοκαίρι θα τη βρεί σε βουνά και θάλασσες ανα την Ελλάδα για συναυλίες.
Κι αφού τα ξεσκαρτάρισα
μια μαύρη τρύπα μένει
βαθύ πηγάδι με νερό
να πίνει η οικουμένη
Η Σοφία Μανουσάκη γεννήθηκε στην Κρήτη το 1995. Μόλις δεκαοχτώ ετών ξεκίνησε μία εντυπωσιακή καριέρα στο χώρο της έντεχνης μουσικής.
Αν κάποιος μελετήσει τον κ. Μάνο Ελευθερίου θα καταλάβει πως οι στίχοι του έχουν μια σειρά και μία συνέπεια. Είναι σαν μια αλυσιδωτή αντίδραση που το ένα τραγούδι διαδέχεται και υποδέχεται το άλλο τόσο όμορφα. Τόσο σε συναισθήματα, εικόνες, όσο και σε πιο τεχνικά χαρακτηριστικά, σε λέξεις και ομοιοκαταληξίες.