Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα μικρό σκιουράκι που ήθελε να βρει δουλειά. Το σκιουράκι ήταν ευγενικό, καλοσυνάτο και φιλόδοξο, όμως δεν είχε σπουδάσει κάτι, ούτε είχε κάποια άλλη προϋπηρεσία. Οπότε, η αρχή θα ήταν πολύ δύσκολη για εκείνο.
Μια φορά κι έναν καιρό ζούσαν δύο σκιουράκια σε ένα δέντρο. Εκείνη τη μέρα είχανε επέτειο και το ένα, το μεγάλο, είχε πει στο άλλο, το μικρό, πως θέλει να μαγειρέψει κάτι νόστιμο και να το γιορτάσουν. Γρήγορα συνειδητοποίησε πως δεν είχανε μπει τα χρήματα στο λογαριασμό του και έτσι δεν είχε απολύτως τίποτα, ούτε ένα κούφιο κάστανο.
«Τα Χριστούγεννα είναι η χειρότερη εποχή του χρόνου, ο Δεκέμβρης ο χειρότερος μήνας και οι καλικάντζαροι τα χειρότερα πλάσματα που έχουν επινοήσει οι άνθρωποι», αυτή ήταν η “ψύχραιμη” άποψη της Ναταλίας για τις μέρες που διανύουμε.
Χορεύω γιατί μαθαίνω τα ήδη και τα έθιμα του τόπου, έτσι ανακαλύπτω και την ιστορία της Ελλάδας
«Ενώ τον προηγούμενο αιώνα ολοκληρωτικά καθεστώτα προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να συλλέξουν πληροφορίες για τους πολίτες, σήμερα τα ψηφιακά δεδομένα εκχωρούνται αβίαστα είτε συλλέγονται άκοπα, εν αγνοία των χρηστών. Αυτό που βιώνουμε είναι σχοινοβασία».
“Το να παρατηρείς τους ανθρώπους σου δίνει μια εμπειρία και ένα αξίωμα που δεν μπορεί να διδαχτεί· ειδικότερα τώρα, που όλοι προσέχουν την οθόνη του κινητού τους”.
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα μικρό κοριτσάκι που της άρεσε να ζει κάτω από το πάπλωμα.
Μια φορά κι έναν καιρό μια γούρνα συνάντησε ένα ποτάμι.
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν δύο χώρες που πολεμούσαν για το ποια είναι η δυνατότερη.
Στα ηλεκτρονικά παιχνίδια έχουμε αρκετές ζωές, πέντε, δέκα, δεκαπέντε, απεριόριστες, και πάλι δεν μας φτάνουν, δεν μας αρκούν. Στη ζωή έχουμε μία και τη σπαταλάμε. Λένε, πως ζούμε δύο ζωές, τη δεύτερη τη ζούμε όταν συνειδητοποιήσουμε πόσο άσχημα ζήσαμε την πρώτη.
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα μικρό κοριτσάκι που ήθελε να πετάξει χαρταετό
Να πιστεύεις πως μπορείς να αλλάξεις τον κόσμο, ο κόσμος ξεκινάει από εσένα, αν δεν μπορείς εσύ, δεν μπορεί κανείς
