Θολή φωτογραφία
Η θάλασσα κρεμιέται στις φωνές σ’ αυτές που για αγάπες δε μιλάνε το σώμα να νικήσουν με στιγμές τη τέρψη προσπαθούν να λησμονάνε Τα κύματα στολίζουν το λαιμό φορώντας του μια γεύση απ’ αλμύρα στα πάθη να φορέσουν φυλακτό να
Η θάλασσα κρεμιέται στις φωνές σ’ αυτές που για αγάπες δε μιλάνε το σώμα να νικήσουν με στιγμές τη τέρψη προσπαθούν να λησμονάνε Τα κύματα στολίζουν το λαιμό φορώντας του μια γεύση απ’ αλμύρα στα πάθη να φορέσουν φυλακτό να
Μες στις λέξεις μου φωλιάζει ένα δέντρο μοναξιάς και το πνίγω σε ένα κύμα, που περνάει μα σου ψιθυρίζω λόγια που δεν άκουσες ποτέ και πολλά που το μυαλό σου, δε χωράει Η φωνή σου διαπερνάει τις στιγμές που δεν