διήγημα

ΣΕΞΑμαξάΚΙ

Τι κάνεις αν δεις την κοπέλα που ονειρεύεσαι από πάντα, αλλά εκείνη είναι με παρέα; Τι στα αλήθεια πράττεις αν δεις τον έρωτα της ζωής σου, αλλά οι συνθήκες δεν σου επιτρέπουν να την γνωρίσεις;

Όποιος δεν έχει μυαλό έχει πόδια…

“Το να παρατηρείς τους ανθρώπους σου δίνει μια εμπειρία και ένα αξίωμα που δεν μπορεί να διδαχτεί· ειδικότερα τώρα, που όλοι προσέχουν την οθόνη του κινητού τους”.

Του κοριτσιού απέναντι

Έχουμε ξεχάσει την έννοια της γειτονιάς, την έννοια του γείτονα και γενικά το τι θα πει να συνδέομαι. Σχεδόν έχουμε βγάλει από το μυαλό μας τους δεσμούς και τις επαφές. Μιλάμε μόνο μέσα από τις πανοπλίες μας και τώρα μέσα από τις μάσκες μας. Εκεί που χρειαζόταν θάρρος δημιουργήσαμε safe zone, εκεί που υπήρχαν γειτονιές σπείραμε Airbnb. Ευτυχώς, λίγο πριν κλείσουμε την πόρτα στο έτος, τα Χριστούγεννα και γενικά οι γιορτές μας θυμίσουν ό,τι ξεχάσαμε μέσα στη χρονιά.

Μετράω αντίστροφα

Κάποιος είχε πει, πως οι συγγραφείς γράφουν ένα ολόκληρο διήγημα ή βιβλίο για να καταλήξουν στην τελευταία πρόταση. Κάπως έτσι μου γεννήθηκε αυτό το κείμενο

Το μηχάνημα

Το λιμάνι της Νισύρου έμοιαζε με νεκρή ζώνη, η δυστυχία είχε πνίξει το νησί ολοκληρωτικά.

Η πολυκατοικία

Έχετε δοκιμάσει ποτέ, πόσο αναπαυτικά είναι τα σκαλιά μιας ξένης πολυκατοικίας; Μιας πολυκατοικίας με μεγάλο κήπο, τραπέζι, κόκκινες τριανταφυλλιές και που είναι λίγο πιο δίπλα από εκεί μου μένετε;

Πού να ’σαι τώρα

Πώς μπορείς να κρατάς στο ένα χέρι την αγαπημένη σου, και στο άλλο χέρι αυτό που σε κάνει να μην την αγαπάς;

Η Συλλογή των Διακριθέντων Διηγημάτων του Ηλεκτρονικού Λογοτεχνικού Διαγωνισμού «Ο Έρωτας στα Χρόνια της Κρίσης»

Στον Λογοτεχνικό Διαγωνισμό Διηγήματος του Literature.gr με τίτλο: «Ο Έρωτας στα Χρόνια της Κρίσης», διακρίθηκαν 10 διηγήματα τα οποία είναι διαθέσιμα ως ebook από τις εκδόσεις Μίνωας.

Λένγκω

Κάπου στους πρόποδες του Ολύμπου υπάρχει ένα πολύ μικρό χωριουδάκι που λέγεται Λένγκω. Το χωριό αυτό πέρα από το ιδιαίτερο όνομα, έχει και κάτι άλλο ακόμα πιο ιδιαίτερο, στο χωριό αυτό ζούνε πάντα εκατό άτομα.

Μέδουσα

«Το μόνο που ονειρεύομαι είναι μια κοινωνία αγγέλλων», αυτό είπε ο Αλέξης και μετά σώπασε. Τώρα άκουγε μόνο τον ήχο της θάλασσας και τους χτύπους της καρδιάς του. Το ξέρει πως τα πολλά λόγια είναι φτώχια και δεν ήθελε πάλι να αρχίζει να ασθμαίνει από τις πολλές σκέψεις, αλλά και τα όνειρα που είχε για αυτήν τη γαμημένη ζωή.

Μικρό κοχύλι

Μια φορά κι έναν καιρό στο βυθό της θάλασσας ζούσαν δύο κοχύλια. Το ένα ήταν ένα πολύ όμορφο, είχε μελιχρό κέλυφος, όμορφη όψη και γυάλιζε συνέχεια∙ το άλλο ήταν ένα πολύ μικρό και ανούσιο κοχύλι, χωρίς κανένα ιδιαίτερο χρώμα, ούτε