Αυτό είναι το πρώτο πρώτο άρθρο-συνέντευξη με τη συνεργασία μου στο ΓΚΡΕΚΑ. Το ερωτηματολόγιο αυτό πραγματεύει τα social media, αλλά και την επιρροή που ασκούν στην καθημερινότητά μας. Πρώτος που κλήθηκε να απαντήσει ήταν ο Δημήτρης Αθηνάκης. Από εδώ μπορείς να διαβάσεις ολόκληρο το άρθρο.
Γεννήθηκε στη Δράμα το 1981· σπούδασε (α)διάφορα, εδώ και έξω· τα μισά τα ’χει μετανιώσει· ασχολείται με τα social media και το ίντερνετ, τη μετάφραση, την επιμέλεια, την κριτική λογοτεχνίας και τις βόλτες στην Αθήνα· πιο πολύ, με τη medianeras.gr, όπου εργάζεται ως creative director· έχει βγάλει και δύο βιβλία ποίησης, αλλά ποιητής δεν είναι· δεν έχει κανέναν τίτλο που να του αρέσει, αλλά χρησιμοποιεί διάφορους για να συνεννοείται· μένει στο κέντρο της Αθήνας· ακούει πολλή μουσική και βγάζει πολλές φωτογραφίες· είναι ο κατάλληλος άνθρωπος την πιο ακατάλληλη στιγμή, συνήθως νωρίς το πρωί· ζει με την ελπίδα να σταματήσει να ελπίζει· και με το μότο: nulla ethica sine aesthetica· εσχάτως, παλεύει να κόψει το κάπνισμα.
#1: Δώσ’ μου ένα URL που σε χαρακτηρίζει.
Νομίζω ότι είναι θα ήταν το http://thequietus.com. Αν δεν ήταν αυτό, θα ήταν το site του Pitchfork ή του Slate. Ή το blog του ταξιδιάρη Adam, που πολύ τον ζηλεύω.
#2: Αν μπορούσες να αγοράσεις ένα hashtag και να το χρησιμοποιείς μόνο εσύ, ποιο θα ήταν αυτό;
Θα ήταν το #ti_leei_i_kopela ή το #se_parakalo_poly. Hashtags γεμάτα εξαλλοσύνη.
#3: Αν αύριο έκλεινε το facebook τι θα έκανες;
Έχω ήδη στην αποθήκη tsu εβαπορέ και ello μακράς διαρκείας. Παρ’ όλ’ αυτά, θα έκανα γιόγκα, kick boxing και ομοιοπαθητική. Δηλαδή, θα χρησιμοποιούσα ακόμη περισσότερο το google plus!
#4: Πιστεύεις στον έρωτα με το πρώτο add;
Δεν πίστευα μέχρι αποδείξεως του εναντίου. Μέχρι να μου συμβεί δηλαδή. Και ήταν ωραίο.
#5: Ποια είναι η μονάδα μέτρησης των social δικτύων;
Το βαρόμετρο του Skout. Ή οι καφέδες της ημέρας. Ενίοτε, και το αλκοόλ.
#6: Γιατί δίνουμε περισσότερα like, παρά αγκαλιές;
Γιατί δεν έχει σημασία η ποιότητα, αλλά η ποσότητα. Δεν το κάνουμε όλοι αυτό, αλλά ισχύει ως γενικός κανόνας, μου φαίνεται. Από την άλλη, δεν πειράζει να χαρίζουμε αφειδώς τα like μας από τις αγκαλιές μας. Ας μείνουν οι αγκαλιές λιγάκι «ιερές».
#7: Πόσο ζηλεύεις τη virtual ευτυχία των άλλων;
Και μόνο που έβαλες τη λέξη «virtual» μπροστά, δεν ζηλεύω καθόλου. Ωστόσο, αν έλειπε αυτή η λέξη, θα έλεγα ότι τη ζηλεύω όχι με την έννοια του φθόνου, αλλά στο βαθμό που με κινητοποιεί ή με βάζει να σκεφτώ τι μπορεί, σε διάφορες φάσεις, να έχω κάνει λάθος. Παρ’ όλ’ αυτά, αυτό που «ζηλεύω» καθημερινά είναι οι δημιουργικές εξάρσεις των χρηστών. Αυτές κι αν με κινητοποιούν.
#8: Τα status σου έχουν συγκεκριμένο αποδέκτη ή εκφράζεις αβίαστα κάποια άποψη;
Όταν έχουν συγκεκριμένο αποδέκτη (πρόσωπο ή ομάδα προσώπων) προσπαθώ να έχουν έντονο (αυτο)σαρκασμό. Στις αβίαστες δημοσιεύσεις, τον πρώτο λόγο έχει το εκάστοτε συναίσθημα. Σχεδόν ποτέ δεν είναι η χαρά ή/και η ευτυχία. Ίσως την προφυλάσσω από το να χαρακτηριστεί «virtual», όπως λες και παραπάνω.
#9: Αν είχες τη δυνατότητα να γράψεις έναν μόνο αλγόριθμο, τι από τα δύο θα διάλεγες: να αποτινάξεις όλη τη μελαγχολία των ανθρώπων που έχει δημιουργηθεί από τα social networks ή να ερωτευτείς παράφορα;
Παράξενο δίλημμα. Η μελαγχολία οδηγεί, κάποιες φορές, στον παράφορο έρωτα, όπως και το αντίθετο φυσικά. Η μελαγχολία των social networks είναι ευθέως ανάλογη με τη μελαγχολία του «υπόλοιπου» κόσμου: η αμεσότητα της δημοσιοποίησης της γνώμης απλώς μας κάνει να φανταζόμαστε ότι ο κόσμος είναι μόνο έτσι, όπως περιγράφεται σε ένα στάτους ή σε ένα λινκ. Κι όμως, αυτή η μελαγχολία είναι δημιουργική από πολλές απόψεις. Εντούτοις, θα εξάλειφα τη μελαγχολία ― άσ’ τη να πάει στο διάολο!
#10: Έτος 2025, πως φαντάζεσαι τα social media;
Δεν τα φαντάζομαι. Τ’ αφήνω να κάνουν εκείνα τη δουλειά τους, κι εγώ τη δική μου. Υποψιάζομαι, όμως, ότι θα αγαπιούνται απ’ όλο και περισσότερο κόσμο. Είναι ό,τι ομορφότερο έχει δημιουργήσει το internet μετά το google και τα προσωπικά blogs. Ας αλλάξουν όσες μορφές θέλουν, πάντως. Αρκεί να υπάρχει κάτι social πάντα. Έστω και virtual. Ποιος είπε ότι χρειαζόμαστε μόνο την πραγματική πραγματικότητα;
Συνέντευξη: Γιώργος Ιατρίδης
