Τώρα που βρήκα τοίχο ξέχασα το σύνθημα

Έχεις αναρωτηθεί ποτέ ποιοι είναι οι λόγοι που μπορεί κάποιος να φύγει από το σπίτι του και να πάει να γράψει ένα σύνθημα σε έναν τοίχο; Έχεις σκεφτεί ποτέ πόσο πολύ φορτισμένος συναισθηματικά μπορεί να είναι κάποιος για να το κάνει;

Η αλήθεια είναι πως οι λόγοι που κάποιος μπορεί να γράψει κάτι σε έναν τοίχο είναι πολλοί. Επιγραμματικά μπορώ να αναφέρω, πως τα συνθήματα συμβολίζουν οργή, δυσαρέσκεια, πολιτική ανικανοποίηση, αφιέρωση σε κάποιο άλλο άτομο, ζωγραφιά (όσον αναφορά τα γκράφιτι), σηματοδοτούν την εποχή, εκφράζουν λύπη, χαρά, γέλιο, εγωισμό και ένα σωρό άλλα συναισθήματα.

Όμως, το παραπάνω σύνθημα έχει ουσιαστικά μια αντίστροφη λειτουργεία. Αντί να πάει στον τοίχο ο φίλος μας και να γράψει αυτό που ήθελε να γράψει, γραφεί πολύ αυθόρμητα πως απλά ξέχασε το σύνθημα. Αυτό συμβαίνει και στη ζωή μας γενικότερα. Έχουμε στο μυαλό μας τόσα πολλά πράγματα, ασχολούμαστε με τόσα πολλά πράγματα που στο τέλος ξεχνάμε να ζήσουμε, ξεχνάμε τα σημαντικά. Παρεκκλίνουμε τόσο εύκολα από τους στόχους μας, λες και η ηθική μας είναι φτερό στον άνεμο. 

Ακόμα, το σύνθημα αυτό, έχει και μια δεύτερη ανάγνωση. Αν προσέξετε δεν λέει «τώρα που βρήκα τον τοίχο», αλλά «τώρα που βρήκα τοίχο». Αυτό σημαίνει δηλαδή, κάτι σαν τη φράση που λέμε συχνά, «τώρα που έπιασα πάτο». Αν θέλουμε να το προχωρήσουμε ακόμα παραπάνω η λέξη σύνθημα που έχει γραφτεί με πιο έντονα γράμματα, λειτουργεί κάπως σαν συνθηματικό, σαν μυστικό συνδυασμό που αν γνωρίζεις τη φράση ξεκλειδώνει κάτι.

Τι να ξεκλειδώσει όμως; Σε όλη μας τη ζωή κυνηγάμε την ευτυχία τριγύρω μας, ενώ βρίσκεται μέσα μας και δίπλα μας. Μην αφήνεις τίποτα για αύριο, μην είσαι ολιγαρκής και να έχεις πάντα κατά νου το λόγο που κάνεις κάτι. Κάθε φορά που πέφτεις ψυχολογικά ο λόγος αυτός θα σου υπενθυμίζει πως η ζωή είναι μοναδική και πως αυτός ο τοίχος πρέπει να γραφεί με τα δικά σου γράμματα.

«Έχεις τα πινέλα, έχεις τα χρώματα, ζωγράφισε τον παράδεισο και μπες μέσα»*.

_

*Νίκος Καζαντζάκης, 1883-1957, Έλληνας συγγραφέας
Η πρώτη δημοσίευση έγινε στο site “Η Πόλη Ζει