Είναι διαφορετικό να έχεις υπομονή, από το να υπομένεις πράγματα. Είναι διαφορετικό να είσαι εσωστρεφής, από το να είσαι ντροπαλός.
Η διαφορά έγκειται στο ΘΕΛΩ. Όταν έχεις υπομονή το ΘΕΛΩ σου ολοένα μεγαλώνει, όταν όμως υπομένεις το ΘΕΛΩ σου ολοένα μικραίνει. Όταν είσαι εσωστρεφής βρίσκεις συνεχώς τρόπους για να μεγαλώσεις το ΘΕΛΩ σου, όταν όμως είσαι ντροπαλός το ΘΕΛΩ σου πάει περίπατο.
Το πάνω σύνθημα λοιπόν, καταγράφει αυτό το συναίσθημα, αλλά και παράλληλα ολόκληρη την εποχή θα έλεγα. Υπομένουμε τόσο πολλά πράγματα και καταστάσεις που κάποια στιγμή σκάμε σαν μπαλόνι και αρχίζουμε και κλαίμε. Ντρεπόμαστε τόσο πολύ για εμάς, για το σώμα μας, για τις σχέσεις μας, για τη δουλειά μας που κάποια στιγμή αναντίρρητα γίνεται η έκρηξη και αρχίζουμε να κλαίμε με λυγμούς.
Αν κάνεις κάτι που δε γουστάρεις με μαθηματική ακρίβεια θα βρεθείς στον γκρεμό. Εν τω μεταξύ, μπορεί να γίνει ακόμα πιο τραγικό αυτό, αν φυσικά δεν έχει γίνει ήδη. Για σκεφτείτε, εκεί που βρισκόμαστε με την παρέα μας και περνάμε καλά, να σκεφτούμε μία δικιά μας κακή συμπεριφορά και ξαφνικά να αρχίσουμε να κλαίμε. Να απομακρυνθούμε λίγο από την παρέα και προτού φτάσουμε στο επιθυμητό σημείο ασφαλείας, να αρχίσουμε να κλαίμε…
Στα αλήθεια, να γελάτε, να μιλάτε, να εκφράζεστε, να αγαπάτε. Ειλικρινά, κάθε φορά που σκέφτομαι κάτι και δεν το λέω δε νιώθω καλά με τον εαυτό μου. Όμως, κάθε φορά που εκφράζομαι και λέω την άποψη μου νιώθω πως προχωράω τη συζήτηση. Κάπως έτσι προχωράει και η ζωή και έτσι ο κόσμος εξελίσσεται. Ο καλύτερος τρόπος για να πεισθείς για το ποιο από τα δύο είναι το καλύτερο, είναι να το δοκιμάσεις!
Εκφράσου ελεύθερα!
_
Η πρώτη δημοσίευση έγινε στο site “Η Πόλη Ζει”
