Μια φορά κι έναν καιρό στους Ολυμπιακούς Αγώνες Γατών και στην κούρσα των 100 μέτρων αγωνιζόταν η γάτα Μίλη. Η Μίλη ήταν ένα πολύ καλό και ήσυχο γατάκι που είχε βρει ο Γιώργος στη γειτονιά που ζούσε. Κάθε φορά που γυρνούσε σπίτι, εκείνη τον περίμενε. Εκείνος αναπόφευκτα την πήρε σπίτι του γιατί ήθελε να βλέπει συνέχεια το γλυκό προσωπάκι της, αλλά και να τη χαϊδεύει.
Στον αγώνα λοιπόν των 100 μέτρων, η Μίλη ήθελε να νικήσει για τον Γιώργο, μιας και την είχε δώσει μια ζεστή στέγη. Ξεκινώντας τον αγώνα η Μίλη έτρεχε πολύ γρήγορα, στα πρώτα μέτρα ήταν με διαφορά πρώτη. Ο Γιώργος τότε για να την ενθαρρύνει άρχισε να φωνάζει το όνομά της: «Μίλη, Μίλη, Μίλη», εκείνη ακούγοντας το όνομά της νόμισε πως χρειάζεται βοήθεια και την είχε ανάγκη. Ξαφνικά σάστισε, και άρχισε να τρέχει από την άλλη πλευρά. Μέχρι που κατέληξε στο αγόρι.
Τελικά, στον αγώνα ούτε που τερμάτισε. Οι τρεις πρώτοι είχαν στην αγκαλιά τους τα μετάλλια, ο Γιώργος είχε στην αγκαλιά του την καλύτερη γάτα του κόσμου, την Μίλη του. Η αξία αυτή της αγκαλιάς υπερνικάει κάθε μετάλλιο.
