ΣΤΗΛΕΣ

Αν ένα τραγούδι είναι καλό θα βρει τον δρόμο του – Αργύρης Λούλατζης

Γ.Ι.: Σε φοβίζει αυτή η εποχή; Σε φοβίζει που βλέπεις ανθρώπους που έχουν ταλέντο να μην προχωράνε; Α.Λ.: Αν με φοβίζει κάτι είναι το γεγονός ότι οι άνθρωποι δεν μιλάνε μεταξύ τους πια. Είναι κλεισμένοι στους εαυτούς τους και στο άγχος της επόμενης

Γιατί φωτογραφίζουμε;

Γιατί άραγε φωτογραφίζουμε; Γιατί με τόσο πάθος θέλουμε να απαθανατίσουμε την στιγμή; Αφού όλοι λένε ζήσε την στιγμή, γιατί εμείς θέλουμε την στιγμή φωτογραφία; 6 από του πιο αγαπημένους μου Έλληνες-νίδες φωτογράφους κλίθηκαν να απαντήσουν στην ερώτηση του τίτλου. “Γιατί

Πάντα γελαστοί και γελασμένοι…

Η είδηση έμοιαζε σαν φάρσα τηλεφωνική και το αγύριστο κεφάλι μου δεν έλεγε να την πιστέψει. Σίγουρα κάποιος άλλαξε του χρόνου τη ροή και κάποιος έλυσε της θάλασσας τα μάγια, μα όχι ήταν αληθινή… ίσως για να υπενθυμίσει σε όλους εμάς που γράφουμε, αφενός, τη

«Κασετόφωνο» – Ανδρέας

Σήμερα θα σας παρουσιάσω ένα σχετικά καινούριο blog. Ένα blog που έφτασε τυχαία στα μάτια μου και στα αυτιά μου. Έτσι όπως δηλαδή έρχονται και τα ωραία πράγματα. Στην αρχική του σελίδα μας καλωσορίζει με ένα μινιμαλισμό, αλλά και με

Διαφορά στιχουργού με ποιητή

“Η αγάπη ζει στα μικροπράγματα Ζει στα ασήμαντα και στα απλά Δωσ’ μου και άλλα τέτοια εσύ ασήμαντα Για να ζήσω εγώ σημαντικά” Στίχοι: Κοραλία Αλιφραγκή “Ακουστά σ’ έχουν τα κύματα Πώς χαϊδεύεις, πώς φιλάς Πώς λες ψιθυριστά το “τί” και

Πως γράφτηκε το “Ζητάτε να σας πω”

Ο Αττίκ λοιπόν, είχε γράψει ένα εκπληκτικό τραγούδι για να υμνήσει τα πανέμορφα μάτια της Μαρίκας Φιλιππίδου. Το καταπληκτικό αυτό βαλσάκι που είχε τίτλο “Είδα Μάτια”, γρήγορα αγαπήθηκε από τον κόσμο κι έγινε μεγάλη επιτυχία. Κάποιο βράδυ, αφότου ο Αττίκ

Πρέπει να αποκτήσω μερικούς “νοικοκυραίους” – Σοφία Σαρρή

Πρέπει να αποκτήσω μερικούς ‘νοικοκυραίους’, και ‘απολιτικ’ και γενικώς ελληνάρες φίλους στο fb γιατί με σας τους 1,237 μικρούς Τσε και Μπακούνιν και Βιντγκενστάιν που έχω μπλέξει κάθε φορά που κάνω scroll down ρε παιδιά μου τσακίζετε το ηθικό και

Γράμμα – Incognita sperans

Είμαι γράμμα έρμαιο του χάους λίγο αστείο, λίγο κοινότυπο, λίγο αφελές που στέλνεται χωρίς γραμματόσημο που δεν κλείστηκε σε φάκελο που πολεμάει με σπαθιά από χαρτί το κενό και την έλλειψη. Που βρίζει τις καταραμένες επιστροφές στις χωρίς νόημα εκβιαστικές