
Οι κούκλες στο Ρέντη
soundtrack…
«Παρά το γεγονός ότι σήμερα οι νέοι συγγραφείς δεν πιστεύουν στην στρατευμένη λογοτεχνία, μολονότι θεωρούν ξεπερασμένο να πιστεύεις κανείς ότι μπορείς να αλλάξεις την Ιστορία με ένα βιβλίο και θεωρούν ότι η λογοτεχνία πρέπει να είναι μόνο ψυχαγωγία, εγώ εξακολουθώ
-Αν ήταν η μέχρι τώρα ζωή σου μια σκηνή από ταινία, ποια θα ήταν αυτή η σκηνή; Fiddler On The Roof – If I Were A Rich Man ειδικά το φινάλε!!! -Γιατί αποδημούν τα πουλιά; Δεν αποδημούν όλα τα πουλιά,
Μιας και η Αθήνα έχει γεμίσει με στιχάκια από τον Καβάφη, είπα και εγώ να αναρτήσω 3 ποιήματα του από την πολύ ωραία ποιητική συλλογή που έχουν φτιάξει οι “Μοντέρνοι καιροί”. Διαβάστε & έπειτα διαδώστε την ποίηση όσο μπορείτε, έτσι
«Εμπιστεύσου και λίγο το πρόσωπο. Άσ’το να δείχνει και όχι μόνο να φαίνεται. Σταμάτα να κοιτάς τις αυτιστικές σου φωτογραφίες που δείχνουν εσένα σε καθρέφτη. Όμορφη. Σταμάτα να παίρνεις τη δύναμη που σου λείπει από την ίδια σου τη σάρκα
Ανάθεμα κι αν καταλάβαινα τι συνέβαινε με όλους αυτούς τους αυτοαποκαλούμενους ποιητές και πεζογράφους της γενιάς μου. Έλλειψη ταλέντου; Έλλειψη αντίληψης της εποχής; Μαϊντανοί κάθε είδους βαυκαλίζονταν με την επιθυμία να δουν τον εαυτό τους τυπωμένο σε παχύ χαρτί. Έτσι,
Γ.Ι.: Σε φοβίζει αυτή η εποχή; Σε φοβίζει που βλέπεις ανθρώπους που έχουν ταλέντο να μην προχωράνε; Α.Λ.: Αν με φοβίζει κάτι είναι το γεγονός ότι οι άνθρωποι δεν μιλάνε μεταξύ τους πια. Είναι κλεισμένοι στους εαυτούς τους και στο άγχος της επόμενης
Γιατί άραγε φωτογραφίζουμε; Γιατί με τόσο πάθος θέλουμε να απαθανατίσουμε την στιγμή; Αφού όλοι λένε ζήσε την στιγμή, γιατί εμείς θέλουμε την στιγμή φωτογραφία; 6 από του πιο αγαπημένους μου Έλληνες-νίδες φωτογράφους κλίθηκαν να απαντήσουν στην ερώτηση του τίτλου. “Γιατί
Η είδηση έμοιαζε σαν φάρσα τηλεφωνική και το αγύριστο κεφάλι μου δεν έλεγε να την πιστέψει. Σίγουρα κάποιος άλλαξε του χρόνου τη ροή και κάποιος έλυσε της θάλασσας τα μάγια, μα όχι ήταν αληθινή… ίσως για να υπενθυμίσει σε όλους εμάς που γράφουμε, αφενός, τη
Σήμερα θα σας παρουσιάσω ένα σχετικά καινούριο blog. Ένα blog που έφτασε τυχαία στα μάτια μου και στα αυτιά μου. Έτσι όπως δηλαδή έρχονται και τα ωραία πράγματα. Στην αρχική του σελίδα μας καλωσορίζει με ένα μινιμαλισμό, αλλά και με
“Η αγάπη ζει στα μικροπράγματα Ζει στα ασήμαντα και στα απλά Δωσ’ μου και άλλα τέτοια εσύ ασήμαντα Για να ζήσω εγώ σημαντικά” Στίχοι: Κοραλία Αλιφραγκή “Ακουστά σ’ έχουν τα κύματα Πώς χαϊδεύεις, πώς φιλάς Πώς λες ψιθυριστά το “τί” και
Ο Αττίκ λοιπόν, είχε γράψει ένα εκπληκτικό τραγούδι για να υμνήσει τα πανέμορφα μάτια της Μαρίκας Φιλιππίδου. Το καταπληκτικό αυτό βαλσάκι που είχε τίτλο “Είδα Μάτια”, γρήγορα αγαπήθηκε από τον κόσμο κι έγινε μεγάλη επιτυχία. Κάποιο βράδυ, αφότου ο Αττίκ