Συλλαβίζεις με τα χείλη σου τα αστέρια και φοράς όλη την νύχτα στην ματιά σου πόσα άραγε να πέφτουν στην ποδιά σου πόσα άραγε να κρύβεις μες στα χέρια Σε ποια γλώσσα τους μιλάς και σου μιλάνε ποιο τραγούδι ψιθυρίζουν
Ζαμπέτα ακούγαμε μαζί, στου Βύρωνα τις σκάλες και βλέπαμε τις κάντιλακ να τρέχουν σα σκιές ονείρατα και έρωτες δύο μικρές ψιχάλες σε ένα καιρό νεροποντής που γέρνει τις συκές [R] Φωνές απ’ το διάδρομο, μιλάει μια τσαγιέρα το τσάι είναι
Οι άνθρωποι εστιάζουμε μόνο στο κοντινό και στο εφήμερο, παρ’ όλα αυτά, ψάχνουμε την ευτυχία, όσο πιο μακριά γίνεται! Δεν πηγαίνουμε ποτέ σε ένα μέρος που είναι δίπλα μας, μα πάντα αναζητάμε το πιο μακρινό λιμάνι, και έτσι χανόμαστε… Χρόνια
#TWEET_STORIES: Λογοτεχνία σε 140 χαρακτήρες [ Συλλογή 371 μικροδιηγημάτων ] Η πρωτοποριακή συλλογή 371 μικροδιηγημάτων της Open Book κυκλοφόρησε! Κατεβάστε την εντελώς δωρεάν και μοιραστείτε την ελεύθερα. Κάπου εκεί βρίσκεται και η δικιά μου. Μπορείτε να το κάνετε από τον
Όλες οι βόλτες σ’ ήτανε μονόδρομες πορείες σε μια συνήθεια έχτισες ολόκληρες στιγμές κι ο λογισμός σου άρχισε να πλέκει ιστορίες πως θα μπορέσεις να κρυφτείς, στου χρόνου τις ρωγμές. Τα βράδια είχες ξεναγό φεγγάρια λυπημένα αυτά σου δείχναν διαδρομή,
Οι έρωτες τρέχουν σαν άλογα δίχως τα γκέμια και εμείς προχωράμε κοιτώντας το χρώμα της χαίτης οι έρωτες φεύγουν, Σεπτέμβρη καιρό στα μελτέμια χωρίς να θυμούνται ποιος είναι στα αλήθεια δραπέτης Το κλάμα του ονείρου χαράζει τα μέσα μας βράχια
Με συνεπαίρνει η λαγαρή λίμνη αυτό το μεσοδιάστημα του ερέβους και του ξημερώματος, που αποπνέει ευδία αύρα. Τα λόγια μου ξεχειλίζουν και βγαίνουν χωρίς να το θέλω, κρένω στα πουλιά να με ακολουθήσουν με ένα σκοπό που εκείνη την ώρα
Δημοσιευμένο άρθρο μου στη LiFO, μιλά για τα Social Media. Μπορείτε να το διαβάσετε από εδώ.
Θα ‘θελα τόσο πολύ να σε γνωρίσω, να μάθω που (δεν) δουλεύεις, που μένεις και πόσο χρονών είσαι. Να μάθω για ‘σένα κάθε λεπτομέρεια, τι μουσική ακούς, πια άρθρα διαβάζεις και ποιες ταινίες σου αρέσουν. Ακόμα, τις σειρές που βλέπεις
Στένεψε ο κόσμος, μια σελίδα και η σιωπή έγινε παράγραφος. Η ερωτική εξομολόγηση, τρεις οργασμοί και η φυγή η μόνη συμφωνία. Η γεροντική μου άνοια δε βοηθάει να θυμηθώ μα ούτε και να ξεχάσω, ένα παιδί που πνίγηκε από τα
