2013 λάθη χρειάζεται να κάνει ο άνθρωπος για να καταλάβει πως ό,τι απέμεινε αληθινό σε αυτόν τον πλανήτη, είναι η αγάπη. 2014 πράξεις στοργής πρέπει να μετρήσει, για να ξεπληρώσει το δώρο που μια φορά μας δίνεται, και που λέγεται
Τις εορταστικές μέρες πρέπει να τις ζούμε με πολύ πάθος και έρωτα! Αλλιώς, χάνετε η γεύση των ημερών και επίσης, νιώθεις το βαρύ φορτίο το χρόνου ακόμη μεγαλύτερο. 27 Δεκεμβρίου έλεγε το ημερολόγιο. Σε λίγες μέρες θα άλλαζε o χρόνος. Οι προσπάθειες της όμως να τα ξανά βρει με τον αγαπημένο της δεν πραγματοποιήθηκαν. Κάθε άλλο, έγιναν ακόμα χειρότερες.
—Ο φετινός χειμώνας είναι πολύ κρύος, η θερμοκρασία έφτασε στα πιο χαμηλά επίπεδα, το πετρέλαιο ακριβαίνει… —Σσσσς. Έχεις ζήσει έστω ένα βράδυ έξω στο κρύο, χωρίς κάποια ζεστή σοκολάτα, χωρίς κάποιο κατάλυμα, μακριά από το σπίτι σου; —Εγώ βγαίνω από
Δυο δευτερόλεπτα χωρίς καμία αίσθηση. Δυο δευτερόλεπτα χωρίς τον παραμικρό έλεγχο. Δυο δευτερόλεπτα σε κώμα. Δυο δευτερόλεπτα στην άβυσσο. Δυο δευτερόλεπτα δίχως ίχνος ύπαρξης. Δυο δευτερόλεπτα δίχως κάποιο ζωτικό κύτταρο, έστω κι αν η καρδιά λειτουργεί ακόμα. Δυο δευτερόλεπτα σε
Οι στίχοι από το είκοσι ως και το δυοχιλιάδες είναι τα δάκρυα αυτών, που ‘γραφαν με ψυχή ανάρμοστοι πολιτικοί σαν αυστηρές μανάδες δεν άφηναν το αλφάβητο να μπει μες στη ζωή Το αίμα έβαψε αργά τα ποιήματα του Παύλου κι
Γιατί άραγε είμαστε τόσο ομιλητικοί μπροστά από τον υπολογιστή και πίσω από αυτόν σιωπούμε; Γιατί με τόση μανία αλλάζουμε τα στάτους μας; Τι άραγε είναι οι περίφημες “καταστάσεις”; Τα τατουάζ που θέλαμε να χαράξουμε; Οι κραυγές που δε βγάλαμε; Ή
Η θάλασσα κρεμιέται στις φωνές σ’ αυτές που για αγάπες δε μιλάνε το σώμα να νικήσουν με στιγμές τη τέρψη προσπαθούν να λησμονάνε Τα κύματα στολίζουν το λαιμό φορώντας του μια γεύση απ’ αλμύρα στα πάθη να φορέσουν φυλακτό να
Μες στις λέξεις μου φωλιάζει ένα δέντρο μοναξιάς και το πνίγω σε ένα κύμα, που περνάει μα σου ψιθυρίζω λόγια που δεν άκουσες ποτέ και πολλά που το μυαλό σου, δε χωράει Η φωνή σου διαπερνάει τις στιγμές που δεν
Μπορεί να μοιάζει με μια κοινότυπη και ανώφελη τελεία, αλλά δεν είναι. Δεν είναι τελεία που τοποθετήθηκε για να κλείσει κάτι, ούτε για να κλειστεί κάπου, δεν εξυπηρετεί κανέναν και τίποτα, φωνάζει όπως φωνάζουν κι οι λέξεις, δεν είναι σύμβολο!
Στα πλαίσια μιας άσκησης στο Μικρό Πολυτεχνείο, όπου το θέμα της άσκησης ήταν να γράψουμε ένα παραμυθοτράγουδο, με ήρωα, τόπο, δράση, χρόνο, τρόπο. Προέκυψε αυτό εδώ το τραγούδι. Ένα παιδί απόδημο με τσάντα και σανδάλια στο δρόμο βγαίνει για να
Γιατί άραγε φωτογραφίζουμε; Γιατί με τόσο πάθος θέλουμε να απαθανατίσουμε την στιγμή; Αφού όλοι λένε ζήσε την στιγμή, γιατί εμείς θέλουμε την στιγμή φωτογραφία; 6 από του πιο αγαπημένους μου Έλληνες-νίδες φωτογράφους κλίθηκαν να απαντήσουν στην ερώτηση του τίτλου. “Γιατί
Πόσο καιρό ζεις μόνος; Πόσο καιρό σε διακατέχουν οι τύψεις; Βαρέθηκες μωρέ τη ζωή, και ακόμα δεν την έχεις ζήσει, σε νιώθω. Που είναι η πραγματική χαρά, που κρύβεται γαμώτο; Για κάποιους είναι η εστίαση των συναισθημάτων στα μύχια της
Μία μέθοδος υπάρχει για να μείνεις πολλές ώρες ακίνητος, να κοιτάζεις κάπου ή κάτι επίμονα. Έτσι και ο Γιώργος, αναπόφευκτα κοίταζε τις θάλασσες μέσα στα μάτια της. Είχε μείνει σταθερός και χωρίς να κουνιέται για τόση ώρα, που ούτε και
