Δεν μπορώ να φανταστώ πως οι άνθρωποι επιλέγουν μέρες και εποχές για να αγαπήσουν, πως ρίχνουν το φλιτζάνι και τα χαρτιά για να δουν αν είναι καλή περίοδος, δεν μπορώ να φανταστώ επίσης, πως υπάρχουν άνθρωποι που προτιμούν να κάτσουν
Τότε πηγαίναμε τσάμπα σε γλέντια και σε γιορτές και γελάγαμε με την ψυχή μας! Τώρα στριμωχνόμαστε σε ένα club ή σε κάποιο μπουζουκτσίδικο και για να περάσουμε καλά, πρέπει να κάνουμε λογαριασμό πάνω από 200€. Τότε ξαπλώναμε στο γρασίδι, κοιτάζαμε
Ναυάγησα σε πέλαγο που ήλιος δεν το βλέπει μήτε Θεός και διάβολος δε ξέρουν εδώ πέρα ούτε καλό, ούτε κακό η μοίρα μου, μου πρέπει κι είμαι σαν τρύπιος αετός σε καθαρά Δευτέρα Κολύμπησα σε μια στεριά μα ήταν κλειδωμένη
Κάθε χρόνο πολλά είδη like μεταναστεύουν. Το δρομολόγιό τους; Από το ένα profile στο άλλο, μεγαλύτερη κίνηση σημειώνεται την άνοιξη και το χειμώνα… Γιατί μεταναστεύουν; Για να αποφύγουν τις σχέσεις, τα πολλά πάρε-δώσε, τα δώρα στις γιορτές και γενικά κάθε
Μέσα από την ομίχλη αναδύεται ήλιος. Έτσι είναι το γραφτό, και έτσι γίνεται. Και όσο πιο μαύρο είναι το τοπίο, τόσο γλυκαίνουν οι αποχρώσεις. Ο βάλτος παύει να είναι βάλτος, γίνεται ρυάκι και σε οδηγεί εκεί ακριβώς, όπου το όνειρο
2013 λάθη χρειάζεται να κάνει ο άνθρωπος για να καταλάβει πως ό,τι απέμεινε αληθινό σε αυτόν τον πλανήτη, είναι η αγάπη. 2014 πράξεις στοργής πρέπει να μετρήσει, για να ξεπληρώσει το δώρο που μια φορά μας δίνεται, και που λέγεται
Τις εορταστικές μέρες πρέπει να τις ζούμε με πολύ πάθος και έρωτα! Αλλιώς, χάνετε η γεύση των ημερών και επίσης, νιώθεις το βαρύ φορτίο το χρόνου ακόμη μεγαλύτερο. 27 Δεκεμβρίου έλεγε το ημερολόγιο. Σε λίγες μέρες θα άλλαζε o χρόνος. Οι προσπάθειες της όμως να τα ξανά βρει με τον αγαπημένο της δεν πραγματοποιήθηκαν. Κάθε άλλο, έγιναν ακόμα χειρότερες.
—Ο φετινός χειμώνας είναι πολύ κρύος, η θερμοκρασία έφτασε στα πιο χαμηλά επίπεδα, το πετρέλαιο ακριβαίνει… —Σσσσς. Έχεις ζήσει έστω ένα βράδυ έξω στο κρύο, χωρίς κάποια ζεστή σοκολάτα, χωρίς κάποιο κατάλυμα, μακριά από το σπίτι σου; —Εγώ βγαίνω από
Δυο δευτερόλεπτα χωρίς καμία αίσθηση. Δυο δευτερόλεπτα χωρίς τον παραμικρό έλεγχο. Δυο δευτερόλεπτα σε κώμα. Δυο δευτερόλεπτα στην άβυσσο. Δυο δευτερόλεπτα δίχως ίχνος ύπαρξης. Δυο δευτερόλεπτα δίχως κάποιο ζωτικό κύτταρο, έστω κι αν η καρδιά λειτουργεί ακόμα. Δυο δευτερόλεπτα σε
Οι στίχοι από το είκοσι ως και το δυοχιλιάδες είναι τα δάκρυα αυτών, που ‘γραφαν με ψυχή ανάρμοστοι πολιτικοί σαν αυστηρές μανάδες δεν άφηναν το αλφάβητο να μπει μες στη ζωή Το αίμα έβαψε αργά τα ποιήματα του Παύλου κι
Γιατί άραγε είμαστε τόσο ομιλητικοί μπροστά από τον υπολογιστή και πίσω από αυτόν σιωπούμε; Γιατί με τόση μανία αλλάζουμε τα στάτους μας; Τι άραγε είναι οι περίφημες “καταστάσεις”; Τα τατουάζ που θέλαμε να χαράξουμε; Οι κραυγές που δε βγάλαμε; Ή
Η θάλασσα κρεμιέται στις φωνές σ’ αυτές που για αγάπες δε μιλάνε το σώμα να νικήσουν με στιγμές τη τέρψη προσπαθούν να λησμονάνε Τα κύματα στολίζουν το λαιμό φορώντας του μια γεύση απ’ αλμύρα στα πάθη να φορέσουν φυλακτό να
Μες στις λέξεις μου φωλιάζει ένα δέντρο μοναξιάς και το πνίγω σε ένα κύμα, που περνάει μα σου ψιθυρίζω λόγια που δεν άκουσες ποτέ και πολλά που το μυαλό σου, δε χωράει Η φωνή σου διαπερνάει τις στιγμές που δεν
