ΚΕΙΜΕΝΑ

Μια στάση εδώ

Εδώ, στο κέντρο του κόσμου, αλλά και στη μέση του πουθενά, ότι κι αν κάνει ο άνθρωπος θα είναι ασήμαντο, αλλά είναι πολύ σημαντικό να το κάνει. Ένα τηλέφωνο σε ένα ξεχασμένο φίλο, ένα χάδι σε κάποιον που γνώρισε πριν

Μέρες αδηφαγίας

Φτιαγμένες ζωές, πνιγμένες στο ψέμα και στην ματαιότητα αλοιμένες με λογιών μάσκαρα και με πουτανίστικα κραγιόν δεμένες με σφιχτές fendi ζώνες αλλά χαλαρωμένες την ώρα της ηθικής, θα συναντηθούν στην πιο άδεια στιγμή της μέρας και θα προβάρουν απροκάλυπτα αισθησιακά

Οι α-νοητες γραμμές ενός τετραδίου

Κρυβόσουνα συνέχεια σε ένα λευκό σεντόνι σ’ ένα χαρτί που έπλεξες να ζήσεις για φωλιά και έψαχνες στο άπειρο το δρόμο που τελειώνει τον δρόμο που θα στόλιζε την άδεια σου αγκαλιά Τα λόγια που μας χάρισες τα κάναμε κορνίζα

25η ώρα project

Ένα καινούριο λογοτεχνικό project μόλις άρχισε! Τίτλος: 25η ώρα / 25th Hour Θεματική: το θέμα είναι τελείως ελεύθερο, αλλά χρειάζεται να έχει κάποια σχέση με τον τίτλο. Έκταση: από 140 χαρακτήρες (όσο δηλαδή είναι ένα tweet) μέχρι ένα διήγημα (1500 λέξεις). Είδος: Κανένας περιορισμός. Μονόλογος, στίχος, ποίημα,

Οι στιγμές

Από όπου κι αν περάσαμε, αφήσαμε σπόρους, αφήσαμε τα σημάδια μας, αφήσαμε στιγμές, φυτέψαμε στιγμές. Τώρα οι στιγμές μεγαλώσανε, και έχουνε γίνει δέντρα, και μας ζητάνε χάρες. Μας ζητάνε να μεγαλώσουμε κι εμείς μαζί με εκείνες, κι όχι να υποκρινόμαστε

Έκλεισα τα μάτια

Έκλεισα τα μάτια και έκατσα ξαπλωμένος στο γυμνό χώμα. Το μόνο χρώμα που μου ήρθε στο μυαλό, ήταν το κόκκινο των χειλιών. Των δικών σου χεριών, που με άγγιζαν και με φίλαγαν.

Μόνος στο έρημο νησί

Μόνος στο έρημο νησί ο μόνος φίλος μου με έχει κάνει πέρα κι ο μόνος γείτονας δε λέει καλημέρα πίσω απ’ το τζάμι με κοιτάζει το πρωί Μόνος στο έρημο νησί βλέπω τον κόσμο από δυο εφημερίδες και τη σιωπή

Νίκος Καζαντζάκης: Φτάσε όπου δεν μπορείς!

Ο Νίκος Καζαντζάκης (18 Φεβρουαρίου 1883 – 26 Οκτωβρίου 1957) ήταν Έλληνας μυθιστοριογράφος, ποιητής και θεατρικός συγγραφέας. Θα μπορούσα να γράψω αμέτρητες παραγράφους για τον Νίκο Καζαντζάκη, αλλά θα περιοριστώ σε μερικές προτάσεις. Έτσι κι αλλιώς και εκεινού δεν του άρεσαν τα πολλά λόγια, αλλά οι πράξεις! Αρχικά,

Μόνο αγάπη

Δεν μπορώ να φανταστώ πως οι άνθρωποι επιλέγουν μέρες και εποχές για να αγαπήσουν, πως ρίχνουν το φλιτζάνι και τα χαρτιά για να δουν αν είναι καλή περίοδος, δεν μπορώ να φανταστώ επίσης, πως υπάρχουν άνθρωποι που προτιμούν να κάτσουν

Τότε και τώρα

Τότε πηγαίναμε τσάμπα σε γλέντια και σε γιορτές και γελάγαμε με την ψυχή μας! Τώρα στριμωχνόμαστε σε ένα club ή σε κάποιο μπουζουκτσίδικο και για να περάσουμε καλά, πρέπει να κάνουμε λογαριασμό πάνω από 200€. Τότε ξαπλώναμε στο γρασίδι, κοιτάζαμε

Η αφήγηση ενός ναυαγού

Ναυάγησα σε πέλαγο που ήλιος δεν το βλέπει μήτε Θεός και διάβολος δε ξέρουν εδώ πέρα ούτε καλό, ούτε κακό η μοίρα μου, μου πρέπει κι είμαι σαν τρύπιος αετός σε καθαρά Δευτέρα Κολύμπησα σε μια στεριά μα ήταν κλειδωμένη

Αποδημητικά like

Κάθε χρόνο πολλά είδη like μεταναστεύουν. Το δρομολόγιό τους; Από το ένα profile στο άλλο, μεγαλύτερη κίνηση σημειώνεται την άνοιξη και το χειμώνα… Γιατί μεταναστεύουν; Για να αποφύγουν τις σχέσεις, τα πολλά πάρε-δώσε, τα δώρα στις γιορτές και γενικά κάθε

Αποχρώσεις

Μέσα από την ομίχλη αναδύεται ήλιος. Έτσι είναι το γραφτό, και έτσι γίνεται. Και όσο πιο μαύρο είναι το τοπίο, τόσο γλυκαίνουν οι αποχρώσεις. Ο βάλτος παύει να είναι βάλτος, γίνεται ρυάκι και σε οδηγεί εκεί ακριβώς, όπου το όνειρο