διαβάσαμε στίχο

Εγώ έχω το δίκιο μου κι εσύ τον κόσμο όλο, νομίζεις θα βρεθούμε στα μισά

Την ρωτάω, με ρωτάει απαντάω, απαντάει κι έτσι πιάνουμε κουβέντα για το τίποτα

Αρχικά, ας εξηγήσουμε την ερμηνεία του τίτλου, το “κοπερτί” είναι ένα από τα πολλά λαχνίσματα που είχαμε όταν ήμασταν παιδιά. Λαχνίσματα ή κληρωσιές, ονομάζονται τα παιδικά τραγούδια που λέγονται πριν αρχίσει ένα παιχνίδι, όπως το κρυφτό, η τυφλόμυγα κ.α.

Κάποτε μα τώρα είμαστε εδώ, ξένοι σ`έναν τόπο που αλλάζει

Στο συγκεκριμένο τραγούδι δε χωράνε πολλά σχόλια, έτσι θα μείνουμε περισσότερο στην ουσία και δε θα σχολιάσουμε τόσο πολύ στίχο το στίχο.

Tότε που συμβαίναν τα ωραία, και τα αγόρια κάνανε καντάδες στα κορίτσια, όχι όπως σήμερα, που αφιερώνουν τραγούδια σε ηλεκτρονικούς τοίχους…

Στίχοι: Ορφέας Περίδης Μουσική: Ορφέας Περίδης Πρώτη εκτέλεση: Ορφέας Περίδης Για να καταλάβετε καλύτερα αυτό το τραγούδι, χρειάζεται να σηκωθείτε όρθιοι, να γίνετε για λίγα…

Τις περισσότερες φορές ακούμε τα τραγούδια χωρίς να αφουγκραζόμαστε τους στίχους. Τα ακούμε ενώ οδηγούμε στο αμάξι, ή χαζεύοντας στον υπολογιστή ή ακόμη και σε μια συναυλία. Είναι πολύ διαφορετικό το να πάρεις ένα τραγούδι και να το διαβάσεις. Να το διαβάσεις πεζά, όπως θα έκανες με ένα ποίημα ή με κάποιο βιβλίο. Διεισδύεις καλύτερα στη δυναμική του στίχου.

Το τραγούδι μας τα έχει πει όλα, χωρίς στην ουσία να μας έχει πει τίποτα. Δε πέφτει σε λεπτομέρειες για τις πράξεις που έχουν κάνει, αλλά τονίζει απλά την ύπαρξη τους, και σίγουρα τέτοιους ανθρώπους έχει δει και έχει γνωρίσει η στιχουργός. Ακόμα μου αρέσουν πάρα πολύ τα τραγούδια που δεν έχουν ρεφρέν! Τραγούδι που έχει πολλά κοινά στοιχεία με αυτό είναι οι «Άγιοι» του Θανάση Παπακωνσταντίνου.