Ο Κάφκα κάποτε συνάντησε ένα μικρό κορίτσι στο πάρκο όπου έκανε τον καθημερινό του περίπατο. Το κορίτσι έκλαιγε. Είχε χάσει την κούκλα της και ήταν απαρηγόρητη. Ο Κάφκα προσφέρθηκε να τη βοηθήσει να τη βρει και συνεννοήθηκε μαζί της να τη συναντήσει την επόμενη μέρα στο ίδιο σημείο.
Ώρα με την ώρα, χρόνο με το χρόνο, γινόμαστε άνθρωποι τέρατα. Ξεφεύγουμε και παρεκκλίνουμε από ό,τι είχαμε πει όταν ήμασταν παιδιά. Όταν μεγαλώσω θα γίνω……
Δεν θα ήξερα που να πω στους ακροατές μου να στείλουν τα μήνυματα τους. Αναρχία.
Ο Δεκέμβρης ήταν πολύ μοναχικός και κρύος. Το μόνο του φωτεινό σημείο ήταν κάποια μικρά λαμπάκια που φόραγε στις γιορτές… Είχε χιόνια μέσα στην καρδιά του! Κι επιπλέον, δεν είχε ερωτευτεί ποτέ του! Ώσπου, εντελώς ξαφνικά, είδε ένα καλαντάρι! Άρχισε να το ξεφυλλίζει, κι όταν πήγε στην όγδοη φωτογραφία σταμάτησε.
Τα social media και το Internet είναι σαν ένα υπερλούξ ξενοδοχείο που δε δίνουμε δεκάρα τσακιστή για τη διαμονή μας. Όμως, το αντάλλαγμα στις δωρεάν υπηρεσίες τους είναι τα δεδομένα* που αντλούν από εμάς.
Όταν το πρωί κουβεντιάζεις με τους μαθητές σου για την άλωση της Πόλης και το απόγευμα σου κάνουν like σε φωτογραφίες με μαγιό.
Η μεγάλη μου αγάπη για τον στίχο και κατ’ επέκταση για τη λογοτεχνία, ίσως προήρθε από ένα mp3 player.
Αν η ζωή σου έχει μια άγρια ομορφιά, αν η ζωή σου έχει μπολιαστεί με τύχη, κι αν η ζωή σου μοιάζει με ένα ανεπιτήδευτο παιχνίδι, τότε είσαι σε έναν πολύ καλό δρόμο.
Ο πρώτος νόμος του Νεύτωνα λέει: «Κάθε σώμα, που βρίσκεται μέσα σε ένα αδρανειακό σύστημα, διατηρεί την κατάσταση ηρεμίας, ή εκτελεί ευθύγραμμη ομαλή κίνηση, εφόσον καμία εξωτερική δύναμη δεν επιδρά για τη μεταβολή της ή η συνισταμένη των δυνάμεων ισούται με 0»
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν το άλογο και το παράλογο. Tο παράλογο ήθελε πάση θυσία να βγει φωτογραφία με το άλογο. Το άλογο όμως ήταν ντροπαλό και δεν του άρεσαν οι φωτογραφίες.
