Η ανελέητη εξωστρέφεια στα μίντια, αλλά η βαθιά θλίψη μέσα μας
Έχει αναρωτηθεί κανείς γιατί ανεβάζουμε μία φωτογραφία στα κοινωνικά δίκτυα; Ποιοι είναι οι λόγοι δηλαδή που μας ωθούν να δημοσιεύσουμε;
Έχει αναρωτηθεί κανείς γιατί ανεβάζουμε μία φωτογραφία στα κοινωνικά δίκτυα; Ποιοι είναι οι λόγοι δηλαδή που μας ωθούν να δημοσιεύσουμε;
–Γιατί γράφεις; (ρώτησε το κορίτσι)
–Γράφω για να πολεμήσω αυτά που δεν μου δίνει η ζωή (απάντησε το αγόρι)
–Αν παίζαμε χαρτοπόλεμο τότε θα νικούσες…
Ο Μάνος Ελευθερίου αφενός μας έδωσε το αλφαβητάρι, αλλά αφετέρου μας ξεκαθάρισε πως η ζωή θα είναι δίκοπη.
Παρακάτω γράφω δέκα διαφορετικές αγωνίες, πεποιθήσεις, αντιλήψεις που αντιμετωπίζουμε σήμερα. Λίγο ο εαυτό μας, λίγο τα social media, λίγο η πολιτική κατάσταση, λίγο ο καιρός που είναι μουντός δεν μας αφήνουν να ζήσουμε στο έπακρο. Αντ’ αυτού, προσπαθούμε με νύχια και με δόντια να στενέψουμε τη ζωή μας.
Πάτησα δυο-τρεις φορές το κουμπί νομίζοντας πως το ασανσέρ θα έρθει πιο γρήγορα. Μάταια, το ασανσέρ έκανε την ίδια ώρα. Τελικά κατέβηκε και αυτόματα άνοιξαν διάπλατα οι πόρτες του. Επιβιβάστηκα και αμέσως πάτησα το κουμπί «εννιά», εκεί σταματάω για να πάω στη δουλειά.
Μια φορά κι έναν κακό καιρό, σε μια παραθαλάσσια επαρχία όλοι οι κάτοικοι ζούσαν γονατιστοί.
Αν μπορούσαμε να στεγνώσουμε όλα μας τα λάθη σε ένα μόνο φύσημα του ανέμου θα το κάναμε;
Αύριο Πέμπτη. Έμαθες να μετράς το χρόνο με την μέρα που θα έρθει κι όχι με την μέρα που λέει το ημερολόγιο. Ύστερα παραπονιέσαι γιατί οι μέρες σου περνούν τόσo γρήγορα κι ότι μεγαλώνεις χωρίς να το καταλαβαίνεις. Άθελα σου όμως, το καταλαβαίνεις…
Κάποια στιγμή συναντήθηκαν τυχαία δύο βλέμματα. Ανάμεσα σε τρία εκατομμύρια πληθυσμό που έχει η Αθήνα, συναντήθηκαν “τυχαία”…
Συνήθως η ζωή είναι άδικη, μα η μόνη αδικία στον κόσμο, είναι πως αδικείς τον εαυτό σου.
Οι μέρες μας είναι πολύ αργές, και οι ώρες μας περνούν αθόρυβα. Φτάσαμε σε ένα σημείο, να φωνάζουμε και να εκλιπαρούμε για λίγη αγάπη.