ΠΕΖΑ

Γιατί γράφεις;

–Γιατί γράφεις; (ρώτησε το κορίτσι)
–Γράφω για να πολεμήσω αυτά που δεν μου δίνει η ζωή (απάντησε το αγόρι)
–Αν παίζαμε χαρτοπόλεμο τότε θα νικούσες…

Ο δεκάλογος της σημερινής γενιάς

Παρακάτω γράφω δέκα διαφορετικές αγωνίες, πεποιθήσεις, αντιλήψεις που αντιμετωπίζουμε σήμερα. Λίγο ο εαυτό μας, λίγο τα social media, λίγο η πολιτική κατάσταση, λίγο ο καιρός που είναι μουντός δεν μας αφήνουν να ζήσουμε στο έπακρο. Αντ’ αυτού, προσπαθούμε με νύχια και με δόντια να στενέψουμε τη ζωή μας.

Επιπλέουμε

Πέλαγος είναι η ζωή και εμείς μηνύματα σε μπουκάλια.

Το ασανσέρ

Πάτησα δυο-τρεις φορές το κουμπί νομίζοντας πως το ασανσέρ θα έρθει πιο γρήγορα. Μάταια, το ασανσέρ έκανε την ίδια ώρα. Τελικά κατέβηκε και αυτόματα άνοιξαν διάπλατα οι πόρτες του. Επιβιβάστηκα και αμέσως πάτησα το κουμπί «εννιά», εκεί σταματάω για να πάω στη δουλειά.

Κατά λάθος

Αν μπορούσαμε να στεγνώσουμε όλα μας τα λάθη σε ένα μόνο φύσημα του ανέμου θα το κάναμε;

Φεγγάρια

Αύριο Πέμπτη. Έμαθες να μετράς το χρόνο με την μέρα που θα έρθει κι όχι με την μέρα που λέει το ημερολόγιο. Ύστερα παραπονιέσαι γιατί οι μέρες σου περνούν τόσo γρήγορα κι ότι μεγαλώνεις χωρίς να το καταλαβαίνεις. Άθελα σου όμως, το καταλαβαίνεις…

Το νησί

Κάποιος μου ζήτησε εκατόν είκοσι λέξεις για να σε περιγράψω.

Λείπει πάλι ο θεός

Κάποια στιγμή συναντήθηκαν τυχαία δύο βλέμματα. Ανάμεσα σε τρία εκατομμύρια πληθυσμό που έχει η Αθήνα, συναντήθηκαν “τυχαία”…

Χάσαμε τη μαγεία

Συνήθως η ζωή είναι άδικη, μα η μόνη αδικία στον κόσμο, είναι πως αδικείς τον εαυτό σου.

Μέρες αργίας

Οι μέρες μας είναι πολύ αργές, και οι ώρες μας περνούν αθόρυβα. Φτάσαμε σε ένα σημείο, να φωνάζουμε και να εκλιπαρούμε για λίγη αγάπη.