Αν μπορούσαμε να στεγνώσουμε όλα μας τα λάθη σε ένα μόνο φύσημα του ανέμου θα το κάναμε;
Leave a CommentCategory: ΠΕΖΑ
Αύριο Πέμπτη. Έμαθες να μετράς το χρόνο με την μέρα που θα έρθει κι όχι με την μέρα που λέει το ημερολόγιο. Ύστερα παραπονιέσαι γιατί οι μέρες σου περνούν τόσo γρήγορα κι ότι μεγαλώνεις χωρίς να το καταλαβαίνεις. Άθελα σου όμως, το καταλαβαίνεις…
1 Comment
Κάποιος μου ζήτησε εκατόν είκοσι λέξεις για να σε περιγράψω.
Leave a Comment
Κάποια στιγμή συναντήθηκαν τυχαία δύο βλέμματα. Ανάμεσα σε τρία εκατομμύρια πληθυσμό που έχει η Αθήνα, συναντήθηκαν “τυχαία”…
Leave a Comment
Συνήθως η ζωή είναι άδικη, μα η μόνη αδικία στον κόσμο, είναι πως αδικείς τον εαυτό σου.
Leave a Comment
Οι μέρες μας είναι πολύ αργές, και οι ώρες μας περνούν αθόρυβα. Φτάσαμε σε ένα σημείο, να φωνάζουμε και να εκλιπαρούμε για λίγη αγάπη.
Leave a Comment
Φάρμακα για να ζήσεις, φάρμακα για να μην ζήσεις, φάρμακα για τα πάντα, σου λέω.
Leave a Comment
Η ζωή μοιάζει με ένα σκουλικιασμένο πράσινο μήλο. Τα πάντα γύρω μας σαπίζουν, χαλάνε, ασχημαίνουν, εμείς ασχημαίνουμε. Γύρω μας επικρατεί θλίψη για το άγνωστο· αντί να βασιλεύει η χαρά, η χαρά για αυτό που δε ξέρουμε πως θα έρθει.
Leave a Comment
Κάνοντας πετάλι, δεν αλλάζει μόνο η όρασή σου, αλλά και η ακοή. Ακόμα κι οι κόρνες μοιάζουν με ξεχασμένες μελωδίες σε παρτιτούρες του Μπετόβεν. Ακόμα και οι Doors μοιάζουν να μην διαλύθηκαν ποτέ. Η φωνή της Simone μοιάζει πιο βελούδινη και τα Διάφανα Κρίνα λιγότερο μελαγχολικά.
Leave a Comment
Μια μέρα γύρισα σπίτι μου από τη δουλειά και έλειπαν τα έπιπλά μου.
Leave a Comment
Μια φορά κι έναν καιρό σε ένα παραθαλάσσιο χωριό, ζούσαν δύο κάτοικοι. Ένα αγόρι και ένα κορίτσι. Δεν κατοικούσε κανείς, μα κανείς άλλος.
Leave a Comment
Συγνώμη, αλλά τραγούδια σαν το “καπηλειό” δεν πρόκειται να ξαναγραφτούν.
Leave a Comment