Εμείς δεν ήμασταν έτσι· ήμασταν παιδιά, δυο ανόητες υπάρξεις γεμάτες ερωτηματικά και τρόμο για όσα συνέβαιναν γύρω τους. Και ό,τι κάναμε το κάναμε γιατί απ’ αυτό τι υλικό ήμασταν φτιαγμένοι: απ’ το εύθραυστο υλικό που φτιάχνονται τα έμβρυα –γιατί ποιος
Η “πλαστική άνοιξη” κινείται στο υπερρεαλιστικό φάσμα με άνεση, αποδίδοντας εικόνες από μνήμες του παρελθόντος με μια νέα οπτική που καλείται να αποτινάξει την προυπάρχουσα φρίκη και τον σκιώδη τρόμο του είναι, με σκοπό να τονώσει την ελπίδα και την
ΟΣΟ ΠΕΡΝΑΕΙ Ο ΚΑΙΡΟΣ τόσο θέλεις να τριγυρνάς και να βλέπεις και όσο τριγυρνάς τόσο η δίψα σου γίνεται εντονότερη. Οι μυστικές ομορφιές των πραγμάτων, οι μη προσεγμένες από τους άλλους, το νόημα και η γοητεία των φυσικών φαινομένων, που
Ξύλινο πάτωμα Αυτή η σιωπή με ταράζει. Γεννά απόκοσμους ήχους, κάποιας απεγνωσμένης ησυχίας, στο μυαλό μου, που παλεύει να ακουστεί και να απλωθεί στο χώρο που πατώ με τις μύτες των ποδιών μου, να μην τρίξει αυτό το πάτωμα, στο
Α.Χ.: Μπορεί σήμερα η λογοτεχνία να επηρεάσει την ανθρώπινη συνείδηση όπως η τηλεόραση; Είναι εξίσου έντονη η επιρροή της λογοτεχνίας σήμερα στους νέους ή στους λιγότερο νέους; Δεν υπάρχει τίποτα πιο ανθρώπινο από ένα βιβλίο. Μπορείς να το πάρεις στα
Σίγουρα δεν ήταν από τις πιο αναγνωστικές μου χρονιές το 2013. Ο λόγος απλός, στρατιωτική θητεία. Αφού τους 8 και κάτι πρώτους μήνες του έτους τους έφαγα στην Ορεστιάδα. Παρ’ όλα αυτά, σε εν ώρα υπηρεσίας, στον ελεύθερο χρόνο και
ΟΜΙΚΡΟΝ Και ξαφνικά ο άνθρωπος που μου μιλούσε έγινε ένα μυρμήγκι μπαίνοντας σε μυρμηγκοφωλιά πολύ μελάνι έτρεξε άφθονο σαν Νιαγάρας ποιήματα ξαναγράφτηκαν με άμμο από τη θάλασσα φιλιά ταχυδρομήθηκαν μες στα κουτιά τ’ ανέμου ο χρόνος ο πραγματευτής μπροστά σε
«Παρ’ όλα αυτά, είμαι σίγουρος ότι και εμείς κατά βάθος είμαστε έντομα, δεν έχουμε τίποτα καλύτερο να κάνουμε από το να σέρνουμε τα σώματά μας σε δυο τετραγωνικά μέτρα, μέχρι να αφήσουμε μια μέρα το κουφάρι μας σε μια γωνιά,
«Παρά το γεγονός ότι σήμερα οι νέοι συγγραφείς δεν πιστεύουν στην στρατευμένη λογοτεχνία, μολονότι θεωρούν ξεπερασμένο να πιστεύεις κανείς ότι μπορείς να αλλάξεις την Ιστορία με ένα βιβλίο και θεωρούν ότι η λογοτεχνία πρέπει να είναι μόνο ψυχαγωγία, εγώ εξακολουθώ
Μιας και η Αθήνα έχει γεμίσει με στιχάκια από τον Καβάφη, είπα και εγώ να αναρτήσω 3 ποιήματα του από την πολύ ωραία ποιητική συλλογή που έχουν φτιάξει οι “Μοντέρνοι καιροί”. Διαβάστε & έπειτα διαδώστε την ποίηση όσο μπορείτε, έτσι
«Εμπιστεύσου και λίγο το πρόσωπο. Άσ’το να δείχνει και όχι μόνο να φαίνεται. Σταμάτα να κοιτάς τις αυτιστικές σου φωτογραφίες που δείχνουν εσένα σε καθρέφτη. Όμορφη. Σταμάτα να παίρνεις τη δύναμη που σου λείπει από την ίδια σου τη σάρκα
iatridis·gr 2013-2021 | Powered by Graphy©. All rights reserved.
