ΣΕΛΙΔΟΔΕΙΚΤΗΣ

Αναζητώντας την Αλάσκα – Τζoν Γκριν

Κάποια στιγμή όλοι θα πεθάνουμε, σκέφτηκα, κι αυτό ισχύει εξίσου για τα ποντίκια του αγρού και τα ποντίκια των υπολογιστών, την Αλάσκα το κορίτσι και την Αλάσκα το μέρος, γιατί τίποτα δε διαρκεί παντοτινά, ούτε καν η ίδια η Γη.

Φόβος κανένας – Γιάννης Φαρσάρης

Ένα ξενοδοχείο με 29 δωμάτια. Το ξενοδοχείο λέγεται “Φόβος κανένας”. Παρ’ όλα αυτά, όλοι οι κάτοικοι του ξενοδοχείου φοβούνται, φοβούνται πολύ.

Τα σχόλια του Τρίτου – Μάνος Χατζιδάκις

Ο ΛΑΧΕΙΟΠΩΛΗΣ Τ΄ΟΥΡΑΝΟΥ …Σηκώθηκα απ΄ το πιάνο και πλησιάζω τον καθρέφτη. Ήμουνα ξαναμμένος. Είδα το είδωλό μου να κρατά φτερά του παγωνιού και δροσερούς καρπούς του Θέρους. Κι είπα από μέσα μου: Είμαι ο Λαχειοπώλης τ΄ Ουρανού. Μοιράζω αριθμούς σε

Η τέλεια ζωή του Γουίλιαμ Σίντις – Μόρτεν Μπρασκ

Σιωπή. Η σιωπή απλώνεται στα πρόσωπα των καθηγητών. Δε σαλεύουν, δεν αναπνέουν, η αίθουσα η ίδια δεν αναπνέει· κάθονται τυλιγμένοι στη σιωπή τους και παρατηρούν τον Γουίλιαμ. Ο Γουίλιαμ είναι μόνος του, ξέρεις πως αυτή τη στιγμή είναι τόσο μόνος

Η ανάσταση του Μάικλ Τζάκσον – Δημήτρης Σωτάκης

Εμείς δεν ήμασταν έτσι· ήμασταν παιδιά, δυο ανόητες υπάρξεις γεμάτες ερωτηματικά και τρόμο για όσα συνέβαιναν γύρω τους. Και ό,τι κάναμε το κάναμε γιατί απ’ αυτό τι υλικό ήμασταν φτιαγμένοι: απ’ το εύθραυστο υλικό που φτιάχνονται τα έμβρυα –γιατί ποιος

Πλαστική άνοιξη – Στέργια Κάββαλου + ένα podcast

Η “πλαστική άνοιξη” κινείται στο υπερρεαλιστικό φάσμα με άνεση, αποδίδοντας εικόνες από μνήμες του παρελθόντος με μια νέα οπτική που καλείται να αποτινάξει την προυπάρχουσα φρίκη και τον σκιώδη τρόμο του είναι, με σκοπό να τονώσει την ελπίδα και την

Καταπαχτή – Γιώργος Ιωάννου

ΟΣΟ ΠΕΡΝΑΕΙ Ο ΚΑΙΡΟΣ τόσο θέλεις να τριγυρνάς και να βλέπεις και όσο τριγυρνάς τόσο η δίψα σου γίνεται εντονότερη. Οι μυστικές ομορφιές των πραγμάτων, οι μη προσεγμένες από τους άλλους, το νόημα και η γοητεία των φυσικών φαινομένων, που

Δακρυγόνο – Δήμητρα-Βασιλεία Κοκκόρη

Ξύλινο πάτωμα Αυτή η σιωπή με ταράζει. Γεννά απόκοσμους ήχους, κάποιας απεγνωσμένης ησυχίας, στο μυαλό μου, που παλεύει να ακουστεί και να απλωθεί στο χώρο που πατώ με τις μύτες των ποδιών μου, να μην τρίξει αυτό το πάτωμα, στο