Ο Δεκέμβρης ήταν πολύ μοναχικός και κρύος. Το μόνο του φωτεινό σημείο ήταν κάποια μικρά λαμπάκια που φόραγε στις γιορτές… Είχε χιόνια μέσα στην καρδιά του! Κι επιπλέον, δεν είχε ερωτευτεί ποτέ του! Ώσπου, εντελώς ξαφνικά, είδε ένα καλαντάρι! Άρχισε να το ξεφυλλίζει, κι όταν πήγε στην όγδοη φωτογραφία σταμάτησε.
Η μεγάλη μου αγάπη για τον στίχο και κατ’ επέκταση για τη λογοτεχνία, ίσως προήρθε από ένα mp3 player.
Εξομολογηθείτε στον εαυτό σας: θα πεθαίνατε τάχα, αν σας απαγόρευαν να γράφετε;
Αυτό σημαίνει πως δεν είν’ ο έρωτας που έχει σημασία για μάς, αλλά το μυστήριο.
Νομίζω πως όλοι θα συμφωνήσουμε με το πρώτο, δεν χρειάζεται περισσότερη επεξήγηση, γινόμαστε καλύτεροι αν γράφουμε, είναι η δικιά μας προπόνηση. Αν για κάποιο λόγο σταματήσουμε να γράφουμε τότε αυτόματα δεν θεωρούμαστε γραφιάδες.
Πολλές φορές ξεχνάμε τον σκοπό για κάτι που κάνουμε, ύστερα χανόμαστε, ξαναχανόμαστε και μόλις χαθούμε οριστικά θυμόμαστε το λόγο που έχουμε ξεκινήσει και έτσι ξαναβρισκόμαστε.
Μερικές λέξεις για τις λέξεις του Γιάννη Σγουρούδη
Εμείς δεν ήμασταν έτσι· ήμασταν παιδιά, δυο ανόητες υπάρξεις γεμάτες ερωτηματικά και τρόμο για όσα συνέβαιναν γύρω τους. Και ό,τι κάναμε το κάναμε γιατί απ’ αυτό τι υλικό ήμασταν φτιαγμένοι: απ’ το εύθραυστο υλικό που φτιάχνονται τα έμβρυα –γιατί ποιος
Έγραψα ένα κειμενάκι 119 λέξεις, τις ξανά μέτρησα, έβγαιναν 121. Κάτι δεν πήγαινε καλά. Πρόσθεσα, έσβησα έπρεπε να γράψω 120 ακριβώς. Τι δηλαδή, αν δεν έγραφα θα παίρνανε κεφάλια; Όχι, αλλά αυτό λένε οι ιεροί κανόνες του project αυτού. 120
Η “πλαστική άνοιξη” κινείται στο υπερρεαλιστικό φάσμα με άνεση, αποδίδοντας εικόνες από μνήμες του παρελθόντος με μια νέα οπτική που καλείται να αποτινάξει την προυπάρχουσα φρίκη και τον σκιώδη τρόμο του είναι, με σκοπό να τονώσει την ελπίδα και την
Στις αρχές της χρονιάς που διανύουμε, ο δικτυακός τόπος τοβιβλίο.net προσκάλεσε όσους επιθυμούσαν να συμμετάσχουν στη συγγραφή μιας ιστορίας ή ποιήματος εμπνευσμένοι από επιλεγμένες εικόνες. Το ενδιαφέρον που εκδηλώθηκε και η συμμετοχή ήταν πολύ μεγάλη και ξεπέρασε και τις πιο αισιόδοξες προβλέψεις!
Πόσοι ξεχασμένοι σελιδοδείκτες να υπάρχουν στα βιβλία· και γιατί οι άνθρωποι ξεχνάνε τους σελιδοδείκτες μέσα; Κι όταν οι σελιδοδείκτες δεν είναι σελιδοδείκτες κάθε αυτού, αλλά κάρτες, εισιτήρια του μετρό, αποδείξεις, σημειώματα, μολύβια, τριαντάφυλλα. Ή μάλλον αποξηραμένα τριαντάφυλλα, όπου ο χρόνος τα έχει
