Λογοτεχνία

Πρωινό ή βραδινό γράψιμο;

Υπάρχει διαφορά στο να γράφουμε το πρωί ή το βράδυ; Αλλάζει η ψυχοσύνθεσή μας με το πόσο φως έχει έξω ο ουρανός;

Γιατί γράφεις;

–Γιατί γράφεις; (ρώτησε το κορίτσι)
–Γράφω για να πολεμήσω αυτά που δεν μου δίνει η ζωή (απάντησε το αγόρι)
–Αν παίζαμε χαρτοπόλεμο τότε θα νικούσες…

Το ασανσέρ

Πάτησα δυο-τρεις φορές το κουμπί νομίζοντας πως το ασανσέρ θα έρθει πιο γρήγορα. Μάταια, το ασανσέρ έκανε την ίδια ώρα. Τελικά κατέβηκε και αυτόματα άνοιξαν διάπλατα οι πόρτες του. Επιβιβάστηκα και αμέσως πάτησα το κουμπί «εννιά», εκεί σταματάω για να πάω στη δουλειά.

Κατά λάθος

Αν μπορούσαμε να στεγνώσουμε όλα μας τα λάθη σε ένα μόνο φύσημα του ανέμου θα το κάναμε;

Η πολυκατοικία

Έχετε δοκιμάσει ποτέ, πόσο αναπαυτικά είναι τα σκαλιά μιας ξένης πολυκατοικίας; Μιας πολυκατοικίας με μεγάλο κήπο, τραπέζι, κόκκινες τριανταφυλλιές και που είναι λίγο πιο δίπλα από εκεί μου μένετε;

Λείπει πάλι ο θεός

Κάποια στιγμή συναντήθηκαν τυχαία δύο βλέμματα. Ανάμεσα σε τρία εκατομμύρια πληθυσμό που έχει η Αθήνα, συναντήθηκαν “τυχαία”…

Τα φάρμακα

Φάρμακα για να ζήσεις, φάρμακα για να μην ζήσεις, φάρμακα για τα πάντα, σου λέω.

Τέσσερα λεπτά

Η ζωή μοιάζει με ένα σκουλικιασμένο πράσινο μήλο. Τα πάντα γύρω μας σαπίζουν, χαλάνε, ασχημαίνουν, εμείς ασχημαίνουμε. Γύρω μας επικρατεί θλίψη για το άγνωστο· αντί να βασιλεύει η χαρά, η χαρά για αυτό που δε ξέρουμε πως θα έρθει.

Λένγκω

Κάπου στους πρόποδες του Ολύμπου υπάρχει ένα πολύ μικρό χωριουδάκι που λέγεται Λένγκω. Το χωριό αυτό πέρα από το ιδιαίτερο όνομα, έχει και κάτι άλλο ακόμα πιο ιδιαίτερο, στο χωριό αυτό ζούνε πάντα εκατό άτομα.

Incognito (Project 240’’)

Είναι μεσημέρι, μιας καθημερινής μέρας. Τα πάντα έχουν συμβεί στον κόσμο από το πρωί. Αφίξεις, αναχωρήσεις, συζητήσεις, πράξεις, φιλιά, αποχαιρετισμοί και χωρισμοί. Όλα στον κόσμο έχουν συμβεί, αλλά υπάρχει κάτι που ακόμα να γίνει. Απόγευμα. Οι άνθρωποι ξέρουμε το τρόπο